Regisseur Joan Micklin Silver, wiens ouders zelf Russisch Joodse migranten waren, portretteert in een vlotte stijl de hereniging van een Joods gezin op het einde van de 19de eeuw in New York met alle problemen die daarbij kwamen kijken. Hier geen geromantiseerd beeld van migratie en hereniging. Het scenario was gebaseerd op een kortverhaal van Abraham Cahan, zelf van Litouws-Joodse origine, en later één van de oprichters van The Forward, een Amerikaans dagblad voor de Amerikaans Joodse gemeenschap.
Maar de film kende een moeilijke aanloop. Producenten waren niet happig om geld te steken in een bitterzoet Jiddisch drama over immigranten rond de eeuwwisseling. Ze vonden de film te etnisch om commercieel aantrekkelijk genoeg te zijn. Ze zette door en met de inbreng van 350.000 dollar door haar echtgenoot (oprichting productiehuis Midwest Films) wisten zij dit verhaal tot leven te brengen op het grote scherm. En dat zou geen onverdeeld succes worden. De film werd positief onthaald op het Filmfestival van Cannes en de film wist een Oscarnominatie in de wacht te slepen voor de vertolking van Carol Kane.
Vanaf het begin van haar carrière zou Joan Micklin Silver aandacht vragen voor de positie van vrouwen in de filmindustrie en ruimer in de samenleving. Ook via haar films zal ze dit onderwerp in de spotlights zetten.
Jake of Yankel heeft het wel naar zijn zin in New York. Hoelang hij al in de VS is, kom je niet echt te weten. Maar dat hij zich snel aangepast heeft aan de Amerikaanse manier van leven valt zeer snel op: zijn (upperclass) kledij, de Engelse taal praten alsof hij daar al altijd geleefd heeft. En hij geeft de indruk dat hij teksten in het Yiddish niet meer wil of kan lezen. Dubbel gevoel van integreren weten de makers hierin te verweven in het verhaal. Daarmee opent de film en ondertussen krijg je een inkijk in de armoedige huisvesting en zijn job voor een textielbedrijf dat zich letterlijk situeert in een kamer ergens in een flatgebouw. Via danslessen ontmoet Jake een zekere Mamie Fein van wie hij 25 dollar leent om een volwaardige kamer met meubels te kopen. Met het oog op de aankomst van zijn gezin een noodzakelijke investering.
Jake’s vrouw, Gitl, en hun zoon Yossele komen aan. Het duurt niet lang eer er strubbelingen ontstaan tussen Jake en Gitl . Op vlak van kledij waar Jake al veel verder in gegaan is in het Amerikaniseren dan Gitl. Of het gebruiken van de nieuwe naam voor hun zoon, Joey. En de makers vergeten niet de Joodse cultuur te verweven in dit aandoenlijk verhaal over hoe migratie een relatie onder druk kan zetten als beide partners verspreid in de tijd migreren.
Een van die kleine mooie momenten is als Gitl een beetje zand in Joey’s vestzakken doet om hem zo te beschermen tegen het Duivelse oog. Carol Kane schittert als Gitl, die op ingetogen en onderdrukte manier zich probeert aan te passen aan het leven in de VS. Zij moet niet alleen de kloof met haar echtgenoot zien te dichten, zij wordt ook geconfronteerd met haar positie als vrouw binnen de Joodse gemeenschap en samenleving met hun vele (betuttelende) regels . Dat leidt tot een prachtig einde waarin Joan Micklin Silver die twee strijdvelden waar Gitl mee geconfronteerd wordt laat samenkomen.
GENRE: drama
JAAR: 1975
REGISSEUR: Joan Micklin Silver
CAST: Carol Kane, Steven Keats, Paul Freedman
LAND: USA
