Op 76-jarige leeftijd was Resnais nog steeds één van de meest innoverende cineasten van de zevende kunst. Hij bevestigde dit nog eens met het levenslustige en onder Césars bedolven On Connaît La Chanson. Zijn oeuvre getuigt van een zeldzame interesse voor de meest uiteenlopende vormen van kunst en cultuur, of die nu het label populair of intellectueel dragen. De avantgardefilms waarmee deze Franse cineast zijn faam vestigde, denk aan meesterwerken als Hiroshima Mon Amour, L’Année Dernière à Marienbad en Muriel Du Ie Temps d’un Retour, zijn onbetwiste parels van de jaren zestig.
Providence uit 1977, misschien wel zijn mooiste film, vertelt het morbide verhaal van Clive Langham (Gielgud), een rijke en beroemde schrijver die de zeventig al gepasseerd is en lijdt aan terminale kanker en ‘writer’s block’. Gedurende een lange nacht verzint hij half dronken en kermend van de pijn een aantal scènes voor zijn laatste roman. De karakters blijken gebaseerd op zijn eigen zoon Claud (Bogarde), diens vrouw Sonia (Burstyn) en een zekere Devin Woodford, Langhams -naar later blijkt- favoriete, onechte zoon. Naarmate de nacht voorbijglijdt, verweven deze ingebeelde scènes zich met de echte herinneringen van de stervende schrijver. Plots is de nacht voorbij en Langham zit in het middagzonnetje te wachten op zijn familie. De volgende dagen beseft hij langzaam dat hij zijn personages niet kan domineren; iedereen leidt zijn eigen leven.
Ofschoon Providence bijna 50 jaar oud is, heeft deze klassieker nog niets aan kwaliteit ingeboet. De vernuftige montage, de geraffineerde visuele stijl, de intense acteursregie – de rochelende tirades van Gielgud die zich God waant, zijn onvergetelijk – en de subtiele muzikale score bewijzen het genie van Resnais. In Providence versmelt hij heden en verleden, werkelijkheid en herinnering zo subliem dat ze in hun onderlinge samenhang een nieuw en zelfstandig geheel vormen. Makkelijk toegankelijk is de prent bepaald niet, maar wie de uitdaging aangaat, ontdekt een ‘nieuwe’ wereld aan cinematografische verrassingen.
Genre: drama
Jaar: 1977
Regisseur: Alain Resnais
Cast: Dirk Bogarde, Ellen Burstyn, John Gielgud
Land: Zwitserland, Frankrijk
Speelduur: 110 minuten
