In de laatste wanhopige dagen van de Tweede Wereldoorlog kruisen de paden van einzelgänger-goudzoeker Aatami en een eskadron nazi’s elkaar. Wanneer de geüniformeerde nationaalsocialisten Aatami’s goud na veel moeite uiteindelijk stelen, realiseren ze zich ras dat ze geen gewone sterveling hebben beduveld, maar wel een ‘sisu’.
Een onvertaalbaar Fins begrip, maar dat zoveel betekent als: een onsterfelijk, legendarisch, moedig en onvoorstelbaar vastberaden ex-commando of zeg gerust een verbeten one-man-death-squad. De door het leven getekende en zwijgzame ‘sisu’ zal koste wat het kost zijn goud terugpakken wat de hardvochtige militairen hem ook voor de voeten mogen werpen, zelfs als dat betekent dat hij elke nazi op zijn pad moet slachten. Let the game begin…
Na bijna tien jaar stilte, op wat karig televisiewerk na, zet de Finse Big Game-scenarist/regisseur Jalmari Helander, filmland weer meedogenloos een vette hak met Sisu, een adrenaline-mokerslag van jewelste.
Hoewel deze ultra gewelddadige en loepzuivere exploitatiefilm (voorlopig?) in België niet wordt uitgebracht (begrijpe wie kan), is hij dankzij een veelbesproken en triomfantelijk festivalcircuit (liefst vier hoofdprijzen op het prestigieuze genrefestival van Sitges) al uitgegroeid tot een instant van bloed druipende culthit.
De redenen zijn afdoende: de sfeer is grauw en ijzingwekkend apocalyptisch, de landschappen killig verlaten en amechtig imposant, het camerawerk van Kjell Lagerroos is virtuoos stijlvol, de destructieve moordmodus van het wraakzuchtige hoofdpersonage (stoïcijns vertolkt door karakterkanjer Jorma Tommila, Helanders fetisjacteur ) is grandioos in zijn bruutheid en originaliteit en de actiechoreografie is zo beestig, over-the-top en razendsnel geserveerd dat het perfectionistisch kan worden genoemd zodat je je scène na scène koortsachtig afvraagt wat er nu weer gaat komen.
Sisu is opgesplitst in zeven hoofdstukken (goud, de nazi’s, mijnenveld, de legende, verschroeide aarde, slacht ze allemaal af, het finale hoofdstuk) wat een feilloze structurele handleiding is van wat je als kijker op je bord krijgt, maar in feite fungeert als kapstok om een aaneenschakeling van bijna krankzinnige slachtpartijen doorspekt met welgekomen humor, aan op te hangen. Wie zonder nabeschouwing hoopt op veel hard actievuurwerk, keiharde gevechten, goed uitgewerkte sets, aangrijpend gerealiseerde bikkelharde vechtscènes, innovatieve muziekcomposities en onheilspellend gezang, sloten vol ledematen en bloed, wordt op zijn wenken bediend.
Het verhaal is echter even simpel als rechttoe-rechtaan, de uitvoering even solide als compromisloos. Van karakteruitdieping is er hoegenaamd geen sprake en dat geen enkele Duitser zijn moedertaal spreekt, maar Engels als voertaal hanteert (zelfs onder elkaar) zorgt voor enig wrevelig wenkbrauwgefrons.
De vele knipogen naar filmvehikels en dito iconen zoals Dr. Strangelove, Münchhausen, Mad Max, Sergio Leone en Tarantino, zijn lekker meegenomen voor de échte filmkenners. Ofschoon Sisu qua testosteronkick en hardheid begint waar de meeste actiefilms eindigen, is het beslist geen vlekkeloze film, integendeel, maar het is wel een absoluut vermakelijke doch stomp-in-de-maag-film vol WTF-momenten met in de hoofdrol niemand minder dan de ‘grootvader van John Wick’, die je niet mag missen en die nog lang in je gehavende lichaam zal blijven hangen.
GENRE: oorlog, actie
JAAR: 2022
REGISSEUR: Jalmari Helander
CAST: Jorma Tommila, Aksel Hennie, Jack Doolan, Onni Tommila, Mimosa Willamo
LAND: Finland
