Marc Bussens woont en leeft in Gent waar hij cultuur snuift en filmrecensies tokkelt die zijn verschenen in zowat alle Vlaamse kranten en in tal van nationale- en internationale filmtijdschriften en websites. In een ander leven was hij auteur van een gedichtenbundel, een handvol theaterstukken die hij zelf regisseerde, werden er enkele kortfilms gerealiseerd gebaseerd op zijn scenario’s en was hij filmprogrammator van enkele cinéclubs. Regelmatig staat hij voor ‘the blackboard’ als gastdocent en zetelt ook jaarlijks in de examenjury voor laatstejaarsstudenten film. Gedurende zes jaar was hij voorzitter van de Belgische Unie van de Filmkritiek (momenteel nog actief als vicepresident) en sedert enige tijd is hij heel regelmatig te spotten als model bij tal van expo-gelinkte fotoshoots. Zijn grootste passie is beslist film die op heel jonge leeftijd ontkiemde in de projectiecabine van een net-naast-de-deur-bioscoop die eigendom was van naaste familie en jaren fungeerde als ‘babysit’.

Een kind van de jaren ’90 zijn, het heeft zo zijn voordelen. Toch als je je zal ontwikkelen als een filmliefhebber. Je bent net geboren en er staat al zoiets prachtig op je te wachten als “Jurassic Park” (1993) dat net op VHS-cassette is uitgekomen. Je gaat naar de basisschool en daar draait “Harry Potter and the Philospher’s Stone” (2001) in de zalen, wat meteen ook de lezer in mij zal ontwaken. Maar niks was zo bepalend als een Halloweenactie van de lokale krant nog enkele jaren later die mij liet kennen maken met de iconen die mijn leven voor altijd zouden veranderen. Freddy Krueger, Pinhead, Michael Myers en één hele boze kampbezoeker, leidde mijn jonge geest naar het genre waarin ik mij nog steeds het meest welkom voel: het horrorgenre. Maar horror mag dan wel mijn eerste echte en nog steeds mijn grootste filmliefde zijn, kiezen is verliezen en ik ontzeg mij dan ook nooit de parels (de echte én als ik pech heb de valse) in genres als sciencefiction, fantasy, actie, komedie en de occasionele comicfilm. En omdat verandering van spijs doet eten, vind je mij ook wel af en toe volledig uit mijn comfortzone.

Raf Geusens (1979) is naast één van de drijvende krachten achter deze site ook programmator bij Razor Reel Flanders Film Festival en redacteur bij Cinemapp. Hij schuimt niet alleen filmfestivals in binnen- en buitenland af, maar je kan hem regelmatig tegenkomen in een muffe turnzaal of bruine kroeg voor een (film)quiz. Tussendoor is hij ook nog aan de slag als informaticus bij UGent.

Bjarne Meskens (1996) woont in Puurs en werkt als social media advisor. In het verleden heeft hij stage gelopen bij het filmproductiehuis Bulletproof Cupid, waar hij onder meer meehielp aan het beheren van de sociale media-kanalen en het lezen van scripts. Als echte cinefiel beslist hij ook mee over de filmprogrammatie van het cultureel centrum van Bornem en Puurs. Met een grote liefde voor de ietwat oudere films weet hij dagelijks wel wat kijken.

Mijn voorliefde voor film is in een stroomversnelling geraakt door mijn eerste bezoek aan filmclub62 te Oostende waar ik op dit moment lid ben van het bestuur. Het was niet zozeer de film die het hem toen deed ( The Constant Gardener, 2005 ), maar wel de ervaring van hoe iemand naar film kijkt. Dit liet een enorm grote indruk na en dit wou ik dan ook steeds opnieuw beleven. In datzelfde jaar (2007) ontdekte ik dan ook het Cinema Novo Filmfestival in Brugge en het hek was volledig van de dam. De interesse in film is hierbij niet vergroot maar wel heel wat ruimer geworden want films worden niet enkel in Hollywood gemaakt.

Nu kan je mij terugvinden op de vele filmfestivals ( Oostende, Gent, MOOOV, enz… ) dat ons land rijk is. Daarnaast heb ik een heel grote interesse in alles wat met filmgeschiedenis te maken heeft. Van hoe dit alles begon en waar we nog naartoe gaan. Persoonlijk vind ik dat een film, zeg maar iedere film thuishoort in een bioscoop. Dus we zijn nog niet echt op de trein van streaming gesprongen maar de interessantste uit heel het aanbod vind ik persoonlijk Mubi en moest je dit hier kunnen verkrijgen het Criterion Channel. Uit die interesse voor alles wat met film te maken heeft is er een bescheiden verzameling en filmcollectie geboren die nog steeds groeit. Een serieus uit de hand gelopen hobby zeg maar. Die liefde voor film wil ik dan ook delen met jullie filmliefhebbers.

Favorieten opnoemen, daarvoor zijn de lijsten te lang. Maar het regiedebuut van Celine Sciamma “Naissance Des Pieuvres” (Water lillies) voert op dit moment die lijst nog steeds aan naast “Párpados Azules (Blue Eyelids) van de Mexicaanse cineast Ernesto Contreras. Beide films zijn van 2007, blijkt een heel belangrijk jaar geweest te zijn voor mij op filmvlak.

Chris Craps studeerde biologie, audiovisuele communicatie, Shakespeare en journalistiek. Na zijn studies volgde hij scenarioworkshops onder leiding van Frank Daniel. Hij ging aan de slag bij de Radionieuwsdienst van Concentra, om vervolgens fulltime filmjournalist te worden bij Het Belang van Limburg. Daarnaast werkte hij ook nog voor Radio 2, Canal + en Metro. Intussen scheef Chris met Jean-Claude Van Rijckeghem de langspeelfilmscripts voor onder meer ‘De Bal’, ‘Science Fiction’, ‘Meisjes’, ‘Kruistocht in Spijkerbroek’ en ‘Koning van Katoren’. Het doorgeven van zijn passie voor cinema kreeg eveneens een plaats. Zo gaf hij cursussen filmanalyse en filmgeschiedenis in samenwerking met Fonk en Het Davidsfonds en reisde hij tot in Kyrgizstan om in opdracht van UNICEF een workshop scenarioschrijven te leiden. De kennis die hij al die jaren had gecumuleerd schreef hij ten slotte neer in ‘De Geheimen van de Cinema’, een studieboek over narratieve structuren en subtext en ‘Ik ben het die hier de vragen stelt!’, een verslag van ludieke momenten in de filmjournalistiek.

Joris houdt al zijn hele leven van films. Hij kreeg op zijn vijftiende een boek vol cultfilms en dat heeft voor een groot deel zijn (wan)smaak bepaald. Hij heeft een specifieke interesse in B-films, “So Bad It’s Good” en de betere horror, maar hij kan evenzeer genieten van een hartverwarmende familiefilm zoals Paddington 2. Hoewel hij veel opzoekwerk doet rond films, gaat hij het liefst blind naar de bioscoop. Zo vormt hij soms onvermengde meningen die soms tegen de stroom ingaan. Vraag hem gerust eens waarom Alien Resurrection de leukste is uit de franchise.

Stefan Eraly is Licentiaat Politieke Wetenschappen en bleef na zijn studies ‘plakken’ in Leuven. Daar schreef hij zijn eerste filmrecensies in de jaren 1990 voor Short Teek dat later uitmondde in het filmblad Teek! Nadien verzorgde hij samen met Chris Craps de filmpagina’s voor Surf-In, de cultuurwebstek van de toenmalige Regionale Uitgeversgroep. Hij was zes jaar voorzitter van de Unie van de Filmkritiek (UFK) en is nog steeds lid van het comité van de UFK. Gedurende een kwarteeuw was hij de vaste filmjournalist van Artsenkrant. Naast film is muziek zijn grote passie met een extra voorliefde voor soundtracks.

Gepassioneerde filmliefhebber zonder enige link met de filmwereld op professioneel vlak. Vanuit een buikgevoel de drang om nieuwe stemmen te ontdekken, nieuwe vensters te openen op de complexe wereld (mijn opleiding Geografie zal onbewust meegespeeld hebben bij mijn voorliefde voor wereldcinema over alle genres heen).

Aan de basis van mijn liefde voor film en filmmuziek staan drie heren en die eind de jaren ’80 de kiem gelegd hebben. Steven Spielberg, John Williams en Kirk Douglas met de films Indiana Jones and the Temple of Doom, Superman : the movie en Spartacus.

Filmbeleving voor mij vandaag is een onuitputtelijke ontdekkingstocht die zich in tijd en in geografische ruimte (en ver daarbuiten) afspeelt. Wat maakt dat ik qua genres, regio’s e.d niet echt een uitgesproken favoriet heb. Namen die mijn filmische ontdekkingstocht verrijkt hebben: Billy Wilder, Jean-Pierre Melville, Nuri Bilge Ceylan als regisseurs. Joan Crawford, Bette Davis, Jack Nicholson, Daniel Day-Lewis en Cate Blanchett op acteervlak. En op vlak van filmscores mensen als Jerry Goldsmith, Johann Johannsson, Carter Burwell en Daniel Pemberton.

Cis Bierinckx leeft en woont in Wenen, is zowel actief in de filmwereld als op het veld van hedendaagse podium- en beeldende kunsten. Is reeds langtijdig verbonden aan diverse VAF-beoordelingscommissies. Was o.a. oprichter van de documentaire filmfestivals VIEWPOINT en ZONE, tekende voor de A LOOK APART-sectie van het filmfestival Gent, stelde themaprogramma’s samen voor Studio Skoop en leidde het filmdepartment van het Walker Art Center in Minneapolis (USA). Was meermaals jurylid en maakte deel uit van de selectiegroep bij internationale filmfestivals.

Chantal Moens studeerde Film en Fotografie aan het Luca School of Arts. Sinds eind jaren ’70 was zij kind aan huis in het Filmmuseum en kreeg er de filmmicrobe écht te pakken. Sindsdien heeft zij zowat alle aspecten van het filmberoep verkend: redacteur voor het Jaarboek van de Belgische film, filmrecensent voor verschillende publicaties en blogs, persattaché en marketingverantwoordelijke in de filmdistributie… Zij is al tientallen jaren als PR aangesloten bij de Unie van de Filmkritiek en heeft een voorliefde voor jeugdfilms, animatiefilms en arthouse films.