Als dierbaren van ons heen gaan dan zijn het jammer genoeg alleen nog maar de herinneringen die overschieten, vaak zelfs gewoon flarden ervan zoals we onlangs nog op een uiterst originele manier in Aftersun van Charlotte Wells zagen. Ook Domien Huyghe koos de rouwverwerking en hoe we daarmee omgaan als onderwerp voor zijn speelfilmdebuut Zeevonk. Het werd voor de regisseur, net als voor zijn zus Wendy die het script schreef, een soort van catharsis. Zelf hebben ze hun vader op een zeer vroege leeftijd verloren en bleven ze net zoals iedereen met een hele hoop vragen achter waarop nooit een passend antwoord kwam, behalve dat je als mens de dood moet aanvaarden en verplicht bent om verder te blijven gaan.
Wendy smolt haar eigen herinneringen samen tot een fictief verhaal dat zich afspeelt in het Oostendse vissersmilieu wat ook de titel verklaart, want een zeevonk is een blauwe flits die veroorzaakt wordt door de beweging van het water en een vrij benauwend karakter heeft. De film volgt de getraumatiseerde Lena, die uitmuntend en innemend vertolkt wordt door het 14-jarige natuurtalent Saar Rogiers. Ook al konden Domien en Wendy tijdens de auditie uit honderd meisjes kiezen, wisten ze onmiddellijk na Saar te zien dat ze met haar een gedroomde hoofdrolspeelster hadden gevonden.
Voor de jonge tiener de eerste keer dat ze voor een camera stond kon en hiermee aan de zijde van klasbakken als Hilde De Baerdemaeker die haar moeder vertolkt, Sebastien Dewaele en Zouzou Ben Chikha stond.
De film begint met een ontroerend beeld van Lena die samen met haar vader (Valentijn Dhaenens) naar de kolkende golven van de Noordzee staren. Palief belooft haar als een ware held stellig dat hij zijn hele leven haar zal beschermen tegen alles en nog wat, zelfs tegen de zeemonsters. De belofte wordt verbroken wanneer de garnaalvisser samen met de rest van de bemanning van De Zegevier omkomt op zee. Lena blijft alleen achter en verzet zich tegen iedereen die denkt dat het leven moet doorgaan. Lena wil de waarheid over de oorzaak van de dood van haar vader en denkt die te zullen vinden via een gevonden reusachtige tand waarvan ze denkt dat die afkomstig is van een zeemonster.
De verwarde tiener sleept iedereen mee in haar chaos en wanhoop waardoor ze in een doolhof van waanzin terechtkomt en iedereen daardoor dreigt te verliezen. Haar moeder wil schoon schip maken met het verleden terwijl haar broer Jules (Thibaud Dooms) zich op zijn carrière als rapper stort. Lena krijgt alleen maar steun van Vinnie (Sverre Rous die eerder zijn debuut maakte in Dealer). De octopusboy zoals hij door de anderen smalend genoemd wordt is heimelijk verliefd op haar waardoor hij zich gewillig laat meeslepen in de hachelijke avonturen.
Zeevonk is een vrij donkere film die soms schippert tussen hoop en wanhoop, net als het echte leven. Net op het moment dat het allemaal wat te serieus of zwaarmoedig wordt weet Huyghe hoe juist te balanceren. Een evenwicht dat gevonden wordt door onder meer de melancholische rapmuziek van Brihang die meewerkte aan deze Vlaamse film of de fenomenale fotografie van Anton Mertens die Oostende omtovert tot een magisch, maar tegelijkertijd mystieke en spookachtige kuststad met als apotheose de dembenemende onderwaterscènes en een finale die niet zou misstaan in een James Cameron-blockbuster.
GENRE : drama, jeugdfilm
JAAR : 2023
REGIE: Domien Huyghe
MET : Lynn Van Royen, Katelijne Verbeke, Sebastien Dewaele, Valentijn Dhaenens, Hilde De Baerdemaeker, Mike Reus, Sverre Rous, Zouzou Ben Chikha
LAND: BELGIE
