In 2022 maakte de wereld plots kennis met het fenomeen Biniam Girmay. De Eritreeër leek uit het niets Gent-Wevelgem te winnen, maar voor wielerkenners was dit geen verrassing. Ook regisseur Lieven Corthouts was al op de hoogte. Hij had de wielrenner in 2018 leren kennen tijdens het Afrikaans Kampioenschap in Rwanda. Het jonge talent droomde van de Tour de France, maar dacht jarenlang dat de meest prestigieuze koers ter wereld alleen was weggelegd voor Europese of witte deelnemers. Hij hoopte het tij te kunnen keren en één van de eerste Afrikaanse renners te worden die erin zou schitteren.
Corthouts volgde meer dan 6 jaar lang het persoonlijke en professionele leven van Girmay. Toch volgens de perstekst, want helaas houdt het verhaal van This Is My Moment na 4 jaar, halfweg 2022, zo goed als op. Nadien krijgen we alleen nog vluchtig te zien dat de Eritrese wielrenner met een deelname aan de Tour de France zijn grote doel verwezenlijkt. Tussen die twee rittenkoersen gaapt helaas een groot gat waarover nochtans veel te vertellen viel. Zo groeide Girmay na het boerenjaar 2022 uit tot een grote ster in zijn thuisland, maar had hij het in het voorjaar van 2023 heel moeilijk om zijn nieuwe status te bevestigen in de Vlaamse voorjaarsklassiekers.
Het is niet het enige moment waarop er essentiële informatie ontbreekt waardoor This Is My Moment aanvoelt als een onvolledige en onevenwichtige documentaire. Na het coronajaar en het ontbinden van DELKO-team dat Girmay de eerste kansen als professionele atleet bood, hoor je hem zeggen dat hij dankzij zijn goede prestaties van de afgelopen maanden wel verwacht ergens anders onderdak te vinden. Maar waarom toon je als filmmaker geen glimp van die knappe prestaties zodat je als kijker het gevoel krijgt dat die uitspraken gerechtvaardigd zijn? En waarom krijgen we wel de eerste ontvangst in Eritrea te zien na zijn zilveren medaille bij de U23 in het wereldkampioenschap in Leuven, maar ontneem je de bioscoopbezoeker de ware volkstoeloop in het thuisland na het winnen van een Vlaamse semi-klassieker?
Wat we wel uitvoerig zien zijn ontwapenende beelden van een jonge Girmay die samen met zijn hechte vrienden droomt van grote successen en later zijn eerste stappen zet in het pro-circuit, net op het moment dat een pandemie de wereld in zijn greep houdt. Een eenzame tijd ver weg van zijn vrouw en dochtertje. Corthouts hanteert daarbij het fly on the wall-principe waarbij de camera enkel observeert en er geen vragen worden gesteld aan Girmay of talking heads uit zijn omgeving. De weinige vragen waarop de renner antwoordt zijn geplukt uit interviews met journalisten of van persconferenties.
De fragmenten worden ondersteund door een sterke soundtrack van Hihats in Trees, een alter ego van jazzdrummer Lander Gyselinck. Een fijn extraatje voor de muziekkenners, maar het neemt niet weg dat de wielerfan toch met een onbevredigd gevoel achterblijft na This Is My Moment.
Genre: documentaire
Jaar: 2018
Regisseur: Lieven Corthouts
Cast: Biniam Girmay
Land: België
Speelduur: 106 minuten
