Geen cinema zonder controverse en dat laatste wordt dit jaar geleverd door Rose Glass. De Britse cineaste viel reeds op met haar debuut Saint Maud, een straf stukje body horror over godsdienstwaanzin waar iedere Cronenberg-fan het van in zijn broek doet. De Londense had wel vijf jaar nodig om met een tweede film op de proppen te komen, maar het was het lange wachten dubbel en dik waard.
Love Lies Bleeding kwam in april al in het nieuws omdat een paar wereldvreemde uilskuikens vonden dat de bioscoop – met name het BIFFF – een plaats is om onnodige amok te maken. En jawel, er wordt gevingerd en gebeft, maar zonder dat het vulgair wordt. In de eerste plaats is Love Lies Bleeding een queer film die de stempel verdient van beste neo noir in jaren. Het soort film waarvan je hoopt dat de Coen-broertjes er ooit nog zullen maken, de ijzige sfeer van Blood Simple is dan ook nooit ver weg. Of om het anders te zeggen, dit is hoe Drive-Away Dolls er waarschijnlijk had uitgezien, mocht Ethan Coen aan zijn zijde Joel hebben gehad.
Ook al is de liefde oprecht, wordt het nooit zeemzoet. Dat kan ook niet met de eigenzinnige Lou (Kristen Stewart) die een fitnesszaal uitbaat en al lang niet meer gelooft in de goedheid van haar medemens. De nieuwsberichten op de radio hebben het wel over de val van de Berlijnse muur, toch vermijdt Glass de eighties-sfeer. Wat wel overblijft is het principe van toen dat wie spieren wil niet alleen moet lijden, maar ook een karrevracht steroïden moet slikken. De opgespoten beefcakes kunnen altijd bij Lou terecht voor een spuitje en dat doet ook Jackie (Katy O’Brian), die net via een neukpartij met Lou’s schoonbroer (Dave Franco op zijn best) een baantje heeft verzilverd.
Het duurt niet lang vooraleer de twee vrouwen op zwoele wijze elkaars lichaam ontdekken, maar geen van beiden weet waar ze echt aan beginnen. In Jackie schuilt een wilde psychopaat die niet te temmen is en Lou ligt al jaren onder de knoet van haar sadistische vader, gespeeld door veteraan Ed Harris en de meest creepy guy neerzet sinds Hannibal Lecter.
Eigenlijk is alles aan de film zo goed als perfect. Je kan wel gaan mierenneuken over het feit dat het misdaadplot er eentje is volgens het te voorspellen boekje, maar dat wordt ruimschoots goedgemaakt door de spanning, de humor en vooral door de feilloze vertolkingen met voorop Kristen Stewart die nog maar eens op haar dooie gemak bewijst dat ze één van de betere actrices van haar generatie is, ofschoon Katy O’Brian, die voorheen te zien was in televisieseries als The Mandalorian, nooit onderdoet.
Glass laat tussen de brute scènes zien dat haar liefde voor de horror nog lang niet voorbij is, toch toont ze zich tegelijkertijd als een cineaste die van heel wat markten thuis is. Love Lies Bleeding is gewoon hoe cinema hoeft te zijn: uitdagend, entertainend en je doet buitenwandelen met een big smile. Zonder twijfel een titel die we in december meermaals in lijstjes zien opduiken of om gewoon die goede oude Roger Ebert nog eens te citeren: thumbs up!
Genre: neo-noir, zwarte komedie
Jaar: 2024
Regisseur: Rose Glass
Cast: Kristen Stewart, Katy O’Brian, Jena Malone, Anna Baryshnikov, Dave Franco, Ed Harris
Land: USA, UK
Speelduur: 104 minuten
