In 1988 bracht Tim Burton Beetlejuice uit en dit was meteen ook een succes met 3 Saturn awards en een Oscar voor beste make-up als kers op de taart. Door het succes was er dan ook onmiddellijk sprake om een vervolg te maken. Er kwam een animatiereeks met gelijknamige titel in 1989 en een musical in 2018. Gelukkig kwamen hersenspinsels als Beetlejuice in Love en nog gekker Beetlejuice Goes Hawaiian niet van de grond. In 2022 kwam dan het heugelijke nieuws dat er twee jaar later een vervolg ging komen geregisseerd door Tim Burton. Beetlejuice Beetlejuice is vanaf deze week in de bioscoop te zien.
Het vervolg van Beetlejuice speelt zich een generatie later af. Lydia Deetz ( Winona Ryder ) is ondertussen een alleenstaande moeder van een dochter Astrid ( Jenna Ortega ). Wanneer ze hoort dat haar vader gestorven is, gaat ze terug naar het ouderlijk huis in het plaatsje Winter River. Daar begint ze opnieuw visioenen te krijgen van Beetlejuice die haar opnieuw belaagd, maar Beetlejuice krijgt het zelf ook aan de stok met een op wraak zinnende persoon uit zijn verleden.
Voor Beetlejuice Beetlejuice brengt Tim Burton Michael Keaton, Winona Ryder en Catharina O’Hara opnieuw samen en vult aan met Jenna Ortega ( misschien wel de grootste naam sinds het succes van Wednesday ), Monica Bellucci ( Delores ), Justin Theroux ( Rory ) en Willem Dafoe ( Wolf Jackson ). Michael Keaton doet wat hij moet doen en breidt een vervolg aan zijn rol uit Beetlejuice. Ook Winona Ryder en Jenna Ortega acteren goed. Catherine O’Hara is haar neurotische zelve als Delia. Helaas is er ook een andere kant. Monica Bellucci is goed maar komt niet helemaal uit de verf, omdat er te weinig met haar personage wordt gedaan. Maar nog erger is het segment waar Willem Dafoe het hoofdpersonage is, dit had geen meerwaarde voor het verhaal en was op het randje van het lachwekkende. Ook de love intrest en eerste date van Astrid gespeeld door Arthur Conti kon gemakkelijk in de prullenmand van slechte ideeën geworpen worden. Een pluim op de hoed van Tim Burton met de prachtige cameorol, puur genieten al was het van korte duur.
In Beetlejuice Beetlejuice zag het er weer allemaal heel mooi uit. De overgang van maquette, de gevangenis van Beetlejuice, naar het echte Winter River, het hoog boven het stadje uittorende ouderlijk huis, dat doet denken aan Psycho, en de fantastische wachtkamer in de inbetween world, waar het steeds een gissen is hoe de aanwezigen om het leven zijn gekomen. Ook de gang, die je doet terugdenken aan de expressionistische stijl van Duitsland in de jaren ’20, is terug. Zelf de zandwormen zien er zoveel jaren later en in tijden van CGI uit alsof ze nooit zijn weggeweest. Een groot pluspunt als je mij het vraagt, want het verplaatst je direct terug in de tijdsperiode van Beetlejuice uit 1988. Maar dan wringt het schoentje met de product placement van de Tesla!!
En toch is Beetlejuice Beetlejuice geen herneming van de eerste film en dit komt door de focus te verleggen naar de moeder-dochter relatie, waardoor deze zwarte horrorkomedie een extra emotionele lading meekrijgt. Helaas verdrinkt het verhaal wat door de overkill aan personages waar te weinig mee wordt gedaan of die zelfs totaal overbodig zijn.
De muziek wordt weer verzorgt door Danny Elfman, het fantastisch deuntje bij de begin generiek blijft in je hoofd nazinderen. Maar het gebruik van nummers als Right Here Waiting van Richard Marx, muziek uit Carrie en The Bee Gees zijn ook een meerwaarde. Oja als je bij deze recensent afkomt met muziek van de IJslandse band Sigur Rós heb je meteen al een streepje voor.
De fans van het eerste uur gaan deze sequel zeker kunnen appreciëren, de humor blijft aanwezig, visueel ziet het er goed uit en er wordt door de cast, op enkele na, goed geacteerd. Het openingsweekend van Beetlejuice Beetlejuice was een succes en wij kunnen deze sequel ten zeerste aanraden op het grote witte doek.
Genre: Zwarte Komedie, Horror, Fantasie
Jaar: 2024
Regisseur: Tim Burton
Cast: Michael Keaton, Winona Ryder, Jenna Ortega, Monica Bellucci, Willem Dafoe, Justin Theroux
Land: Verenigde Staten
Speelduur: 105 minuten
