In 1974 was Emmanuelle een wereldwijde sensatie. Met dank aan de onnavolgbare Sylvia Kristel, maar ook omdat er nog geen internet of videotheek bestond. Wie blote madammen in actie wilde zien, moest zich dan ook naar de bioscoop reppen met als gevolg dat de film bijna een jaar in Frankrijk te zien was. De film van Just Jaeckin legde hiermee de basis van de soft erotische film. Bij momenten vrouwonvriendelijk of voor die tijd choquerend. Het aantal sequels en rip-offs was nauwelijks bij te houden en waar veel geld mee te verdienen viel. Een genre dat weliswaar doodbloedde met later alleen nog met Fifty Shades of Grey van Sam Taylor-Johnson als uitschieter, helaas aan de kassa, want voor de rest een oersaaie belevenis.
Compleet out of the blue – en bij uitbreiding compleet ongevraagd – werd een paar jaar geleden een remake van de seksklassieker aangekondigd. Achter de camera de Française Audrey Diwan, die eerder de thriller Mais vous êtes fous en het abortusdrama Happening draaide. Het geld kwam onder meer van Netflix, die wel graten zagen in nieuwe avonturen van de nymfomane en met in de hoofdrol verrassend genoeg Noémie Merlant, binnenkort ook te zien in haar eigen film Les femmes au Balcon en zowel te bewonderen valt op Film Fest Gent als op Razor Reel in Brugge.
Een echte remake is Emmanuelle niet geworden, wel gaat het opnieuw om een vrijgevochten vrouw die op alle manieren met eender wie seks wil beleven. Speelde het origineel zich af in Thailand, dan verplaatst Diwan – die zelf meeschreef aan de bewerking van de roman van Emmanuelle Arsan – haar hoofdpersonage naar het hypermoderne Hong Kong. Emmanuelle is deze keer niet de echtgenote van een diplomaat die seksueel niet aan haar trekken komt, wel een succesvolle zakenvrouw die de opdracht krijgt om als quality manager het wel en wee van een hotel, gerund wordt door Margot (Naomi Watts), te onderzoeken.
Met dat laatste wordt zo goed als niets gedaan, want alles draait om seks. Reeds in de eerste scène zien we Emmanuelle in een trein met een wildvreemde rampetampen. Er wordt wat gegluurd, gevingerd of gespeeld met ijsblokjes. Allemaal mooi modernistisch in beeld gebracht door Laurent Tangy, met wie Audrey Diwan reeds eerder samenwerkte. Helaas is het seks zonder spanning, waardoor je je na vijftien minuten reeds stierlijk zit te vervelen, wie evenwel uitgebreid de blote kont van Noémie Merlant wil bewonderen zal met een brede glimlach de bios verlaten.
Genre: erotiek
Jaar: 2024
Regisseur: Audrey Diwan
Cast: Naomi Watts, Noémie Merlant, Will Sharpe, Jamie Campbell
Land: Frankrijk
Speelduur: 102 minuten
