Wanneer sekswerker Ani (koosnaam voor Anora) de jonge Russische rijkeluiszoon Ivan imponeert, krijgt ze de kans een fortuin buiten de stripclub te verdienen. In een lang uitgesponnen eerste deel toont regisseur Sean Baker hoe Ani en Ivan als onbesuisde tortelduifjes zich abundant laven aan seks, uitgaan, drank en feestjes die niet zouden misstaan in Spring Breakers van Harmony Korine. De scènes in de strip- en dansclubs zijn verbluffend in beeld gebracht. Anora neemt u mee naar Coney Island en Brighton Beach waar een gigantische Russische, Oekraïense en Armeense gemeenschap huist.
Plots stopt de sfeer, die doet denken aan Coming to America of Pretty Woman, maar dan in softcore-versie, gestileerd op zijn seventies qua kleuren, lenzen en andere visuele vondsten. Wanneer Ivans ouders in Rusland via hun handlangers annex babysitterpatsers te weten komen wat hun zoon uitspookt, verandert de film danig van toon en krijgen we een soort roadmovie waarin grimmigheid en knotsgekke humor hand in hand gaan.
Sean Baker volgen we al op de voet sinds zijn The Florida Project torenhoog in onze eindejaarslijst van 2017 eindigde. Met Anora levert Sean Baker een voor een groot publiek toegankelijkere film af, die een pak meer entertaint zonder in te boeten aan geloofwaardigheid. Opnieuw kiest Baker als hoofdpersonage een jonge vrouw die haar lichaam exploiteert. Nogmaals buit Baker dat spectaculaire gegeven nergens gratuit uit. Net zoals ook in Red Rocket opteert Sean Baker voor een protagonist die door de goegemeente in de marginaliteit geplaatst wordt en openbaart hij de humane kant van dergelijke personen in plaats van die gemakzuchtig te veroordelen. Moeiteloos leef je zo mee met personages die ver van je bed staan.
Sean Baker mag zich stilaan in het rijtje van de allergrootsten plaatsen. De Gouden Palm heeft hij nu op zak. Die bekroning kunnen we alleen maar toejuichen voor iemand die een lans blijft breken voor films op pellicule en die niet toegeeft aan de verlokking van series of films die op maat van de streamingplatforms zo van de lopende band lijken te rollen. De vergelijking met John Cassavetes, maar voor deze film dan op speed, is snel gemaakt. Een laatste lofbetuiging hielden we nog over voor actrice Mikey Madison. Als Ani/Anora is ze een ware revelatie die we een carrière à la (de betreurde) Gena Rowlands van harte toewensen.
Genre: tragikomedie
Jaar: 2024
Regisseur: Sean Baker
Cast: Mikey Madison, Mark Eydelshteyn, Yura Borisov, Karren Karagulian, Vache Tovmasyan
Land: Verenigde Staten
Speelduur: 138 minuten
