Een vreemde eend tussen al de filmmensen op het festival van Cannes is Lars Ulrich, stichter en drummer van Metallica. Maar Ulrich kwam geen concert geven, wel een 3D-film rond Metallica promoten. Chris Craps trok naar zijn luxejacht voor een exclusief gesprek.
Willen jullie met deze 3D-film U2 achterna?
Lars Ulrich: U2 is één van mijn favoriete bands, en ik heb niets dan bewondering voor Bono en zijn jongens. Ze inspireren me. Maar we wilden niet hetzelfde doen als U2. Hun film werd gemaakt tijdens een tournee. Onze film, Metallica through the Never, heeft een dramatisch verhaal met acteurs zoals Dane Dehaan (True Blood, Lawless) tegen de achtergrond van een Metallica-concert. Ik en mijn maten doen niets anders dan muziek spelen. Maar je krijgt geen beelden te zien van wat er backstage gebeurt en ook geen shots van Metallica-leden die een massage krijgen. Maar onze film wordt wel voorgesteld in 3D. Een groot verschil met andere concertfilms, die meestal het standpunt van het publiek innemen, is dat onze film vanop het podium wordt gefilmd. Je zit dus midden in de actie, terwijl je bij andere films naar de actie kijkt. In die zin is het een unieke film.
Wanneer komt Metallica nog eens naar België?
Lars Ulrich: Dit is het eerste jaar sinds 2005 dat we niet optreden in Europa. Behalve dan een bezoek brengen aan een filmfestival. Maar geen band heeft meer opgetreden op Rock Werchter dan Metallica. De geschiedenis van Metallica kan niet verteld worden zonder België. En ik denk niet dat onze relatie met België snel tot een einde zal komen. Jullie zijn nog niet van ons af (lacht).
Wat is jouw mooiste herinnering aan Werchter?
Lars Ulrich: De Black Album-tour die liep van 1991 tot 1993 eindigen we op Torhout-Werchter. We hadden toen het ene concert na het andere gespeeld. Ik geloof dat ook Neil Young, Lenny Kravitz, The Black Crowes en nog andere jongens op het programma stonden. Er vonden de meest gekke feestjes en verbroederingen plaats (lacht). Feestjes waarover ik maar beter kan zwijgen, want ik veronderstel dat ook kinderen jouw krant lezen of doorbladeren (schatert). Man, dat waren feestjes die drie dagen duurden. Nooit zoveel lol gehad als toen.
Jullie moeten dan ook dringend een film over jullie leven laten maken…
Lars Ulrich: Hey, Metallica is nog maar pas van start gegaan. We zijn nog maar 32 jaar bezig (lacht). Maar tot nu toe heeft niemand ons gevraagd om ons levensverhaal te brengen. Misschien maar goed ook, want het zou een teken kunnen zijn dat het met Metallica gedaan is. En mijn biografie wil ik (nog) niet schrijven. Want als je dat doet, moet je eerlijk zijn. En dan zou het wel eens kunnen dat ik veel mensen boos maak (lacht). Je kan moeilijk iedereen mister X noemen. Ik lees soms autobiografieën van mensen die ik ken. Dan denk ik: dat berucht incident uit 1981 klopt totaal niet, want ik was er zelf bij. Ik begrijp wel dat ze het willen afzwakken, maar ofwel ben je eerlijk ofwel hou je je mond. Och, misschien kunnen de kids het echte Metallica-verhaal maar beter niet lezen (lacht).
Film lijkt belangrijk in jouw leven. Jij coverde met de band Morricone, speelt kleine rolletjes in films en huwde zelfs een filmster (Gladiator-actrice Connie Nielsen)…
Lars Ulrich: (lacht) Maar dat huwelijk liep spijtig genoeg op de klippen. Maar het klopt, dat film heel belangrijk is voor mij en de Metallica-jongens. We hebben songs geschreven die geïnspireerd zijn door films. Creeping Death is gebaseerd op De Tien Geboden, Johnny got his Gun door de Dalton Trumbo-film. Ik spendeer daarbij meer tijd in de wereld van de cinema dan in die van de muziek. Film inspireert me tegenwoordig meer dan muziek. Ik zag onlangs Mud met Matthew MacConaughey, één van de beste films sinds lang. Ik werd er helemaal high van en het motiveerde me om nog creatiever te worden met Metallica. Muziek is mijn belangrijkste job, maar film is mijn passie.
Plannen jullie veel ?
Lars Ulrich: Neen, de dingen komen altijd heel natuurlijk. Een paar jaar geleden stapte Lou Reed naar ons toe om Lulu te doen. Geweldig. Doen we. Het idee voor die 3D-film kwam 15 jaar geleden heel toevallig. Ok, laten we dat doen. Weet je, het geweldige aan Metallica is dat we ons nooit moeten verantwoorden. We kunnen doen wat we willen. We moeten niet op zoek gaan naar financiers of partners. We doen alles zelf. We hoeven ons nooit te verkopen. Het is een ongewone, maar ideale situatie om dingen te doen. Dat is de spirit van Metallica: we springen eerst en merken daarna dat we geen parachute hebben. Dat heeft iets heel zuiver. Ook al moeten we soms vaststellen dat we in de meest krankzinnige situatie verzeild zijn geraakt.
