Hevige bosbranden, alles meesleurende overstromingen, verstikkende temperaturen, snel smeltende gletsjers, heftige stormen en indringende fauna- en flora alteraties, een greep uit de alarmerende én waarneembare extreme meteorologische en klimatologische verschijnselen als gevolg van de opwarming van de aarde. Het WMO (Wereld Meteorologische Organisatie) en alle leiders op deze aardkloot zijn op de hoogte van deze angstaanjagende klimaatveranderingen (vroeg of laat is onze planeet gedoemd om te verschroeien of kopje onder te gaan). Desondanks bijna dertig COP-klimaattoppen komt men maar niet tot een waardig akkoord om de doelstelling van 1,5 graden Celsius wereldwijde temperatuurdaling te halen. Nochtans waarschuwden Robert Wise en Scott Derrickson met hun gelijknamige films The Day the earth stood Still uit respectievelijk 1951 en 2008 en de documentaires An Inconvenient Truth 1 & 2 (Al Gore) en The 11th Hour (Leonardo DiCaprio), de globale populatie overduidelijk wat er met de aarde en zijn bevolking kan gebeuren als er niet dringend en doortastend wordt ingegrepen. Dus ook Hollywood kon de gezaghebbers niet tot beter inzicht brengen. Nu de klimaatcrisis steeds heviger wordt, is het dus niet onlogisch dat bepaalde groepen als Extinction Rebellion (XR) meer en meer steun en begrip krijgen van de bevolking en dat eco-terroristen heviger dan ooit toeslaan. Binnen deze milieu-context en vanuit een welbepaalde visie op deze problematiek, past Daniel Goldhabers nieuwe film How to Blow Up a Pipeline, perfect.
Geconfronteerd met- en diep bezorgd over de klimaatnoodsituatie besluit een groep jonge activisten, allen met gediversifieerde achtergronden, en in een tijdperk waarin volgens hen geen tijd meer rest voor discussie of waarin compromissen zijn uitgesloten, om een van de belangrijkste oliepijpleidingen in de Verenigde Staten, meer bepaald in het westen van Texas, grondig te saboteren. Ze hopen met deze drastische en radicale aanpak een duidelijk protestsignaal te geven tegen het contemporain klimaatbeleid en om de aandelenkoersen op de beurs dooreen te schudden van bedrijven die koolstof houdende brandstoffen gebruiken of produceren. In feite een loepzuivere verzetsdaad als spreekwoordelijke noodrem die meteen ook de gedegen angst impliceert van een generatie die een planeet heeft geërfd die aan een angstaanjagend tempo minder en minder leefbaar wordt. Een bezieling waarvoor ieder bendelid bereid is om alles op te offeren, inclusief hun leven.
How to Blow Up a Pipeline (HTBUAP), is na het wat vreemde en mysterieuze Cam uit 2018, waarin een ambitieuze camgirl op een dag ontdekt dat ze in haar eigen show is vervangen door een exacte kopie van zichzelf, de tweede langspeelfilm van Daniel Goldhaber. Inspiratie voor zijn nieuwe worp vond hij in het gelijknamige non-fictie boek van Andreas Malm. Goldhaber en zijn partners probeerden het nodige geld bijeen te sprokkelen voor hun tweede prent door als echte partycrashers zoveel mogelijk feestjes af te schuimen tijdens het filmfestival van Cannes in de hoop om op deze manier potentiele financiers te kunnen strikken. Omwille van de militante inhoud van het project, lukte dat helemaal niet en uiteindelijk werd het budget gefinancierd met geld dat werd verdiend met een videogame dat Goldhaber noodgedwongen zelf dan maar ontwierp.
HTBUAP balanceert tussen thriller en politiek activisme en slaat de juiste toon aan zonder entertainment op te offeren aan de activistische theorie waar het uit voortkomt. Het transport van olie staat hier symbool voor een kapitalistisch systeem dat burgers en de planeet vergiftigt voor onmiddellijke winst, zonder zich zorgen te maken over morgen. De twee genres lopen in elkaar over en creëren een ecologische en aangrijpende heistthriller vol spanning, die je naar het puntje van je stoel duwen zowel door de uitstekende acteerprestaties van de bende nieuwe gezichten en de pulserende techno-score van Gavin Brivik. HTBUAP doet bij momenten sterk denken aan Kelly Reichardts Night Moves uit 2013, ook al benaderen de twee filmmakers het onderwerp helemaal anders.
De spanning wordt de ganse film door in stand gehouden omdat de regisseur aan de hand van een aantal goed gemonteerde flashbacks van elk – degelijk uitgewerkt en innemend personage – zijn apart hoofdstukje gunt waarin hij consequent vraagtekens plaatst achter hun werkelijke en persoonlijke beweegredenen waarom ze participeren aan de recalcitrantie en die je als publiek dus slechts met mondjesmaat ontdekt. Een slimme aanpak die het geheel een straffe spanningsboog bezorgd en een flinke duw in de subversieve richting geeft.
Uiteraard begeeft Goldhaber zich op glad ijs want de onvermijdelijke vraag is beslist hoe ver je moet/kan gaan met geweld om je doelen te bereiken en of dit überhaupt wel de ‘juiste’ weg is die je daarvoor moet bewandelen. De Amerikaanse liberale pers prees Goldhabers gekozen radicaal standpunt als baanbrekend. De rechts-conservatieve media beschuldigde de regisseur dan weer van bedenkelijke propaganda om klimaatactivisten te rekruteren. Hoezeer dit ophitsend psychologisch actiedrama met meer dan een duidelijke (radicale) boodschap, bij het grote publiek zal aanslaan, hangt grotendeels af van je eigen politiek standpunt over dit heikel doch bijzonder actueel thema.
Genre: misdaad, thriller, drama
Jaar: 2022
Regisseur: Daniel Goldhaber
Cast: Ariela Barer, Kristine Froseth, Lukas Gage, Forrest Goodluck, Sasha Lane
Land: USA
