Van releases op Arrow kun je er doorgaans (bijna) donder op zeggen dat je een film in handen hebt die om één of andere reden interessant is. Het is dan ook één van de labels waarbij je veel de term “blind buy” ziet verschijnen. Dat blind vertrouwen niet altijd zo’n goede zaak is bewijst Deadly Manor. Het enige waarop de film zich kan beroepen is de naam van de regisseur: José Ramón Larraz.
Een Spaanse regisseur van horror- en erotische films die ook films uitbracht onder het pseudoniem Joseph Braunstein en bekend werd met titels als Symptoms, Whirlpool en The Coming Of Sin. Wie nood heeft om deze te zien kan alweer bij Arrow terecht, want het Britse label heeft naast een paar losse releases ook nog een box van de man op de markt gebracht.
Een naam dus die wel iets betekent in cultmiddens en van wie je zou verwachten dat hij toch enig vakmanschap levert, maar dat komt nooit tot uiting in zijn voorlaatste film Deadly Manor, die niet meer is dan een amateuristische slasher. Het kijkt wel onderhoudend weg, maar het verhaal wankelt langs alle kanten en de acteerprestaties zijn wel zeer ondermaats. Het is dan ook een film die niet meer dan een product is. Niet dat José Ramón Larraz dat zelf ook vond want hij was zo tevreden over zijn film dat hij aan actrice Jennifer Delora beloofde dat hij een sequel zou maken. Hij had er zelfs een titel voor in zijn hoofd: Amanda’s Revenge. Zijn dood in 2013 besliste daar echter anders over.
Die Jennifer DeLora was zo’n beetje de centrale ster, ook al zie je haar maar de laatste vijftien minuten en is ze volledig gemaskeerd onder slechte make-up. Liefhebbers van het genre zullen de vrouw onwaarschijnlijk wel kennen. Misschien uit verboden vruchten als Electric Blue of gewoon uit B-films zoals Robot Holocaust, Young Nurses In Love, Frankenhooker of Suburban Commando. Ze maakte vooral veel films met Chuck Vincent, één voor één titels die in de videotheken achter de gordijntjes werden verkocht. Maar af en toe werd ze ook wel opgemerkt door mensen buiten het genre zoals José Ramón Larraz, ook al was het voor Jennifer DeLora niet meer dan een job en gaat ze er prat op dat ze de scripts die ze toegezonden kreeg niet eens las. Maar goed, voor Jennifer DeLora is Deadly Manor het beste waar ze ooit in te zien was. Wat dus ook wel iets zegt over die andere titels van haar.
Het verhaal is zo cliché dat we het niet eens uit de doeken willen doen. Een groep tieners rijden verloren, pikken een lifter op en komen bij een verlaten landshuis aan. Inderdaad, The Texas Chainsaw Massacre rip-off. Geen zot met een cirkelzaag deze keer, maar gewoon iemand die met een mes zijn slachtoffers keelt. Op zich is dat niet meer dan wat je van een slasher verwacht, maar hier moet je wel wachten tot het allerlaatste kwartier en krijg je eerst een verhaal te horen dat noch kant noch wal raakt en wat afgewisseld wordt met bloot vlees. Het was dus duidelijk dat men die Jennifer DeLora ook voor iets anders nodig had dan voor haar “acteertalent”. De regie is één en al inspiratieloze oppervlakkigheid en het kon José Ramón Larraz blijkbaar ook niet veel schelen dat zijn crew niet kon acteren.
GENRE: slasher
JAAR: 1989
REGISSEUR: José Ramón Larraz
CAST: Jerry Kernion, William Russell, Jennifer Delora
LAND: USA, Spanje
