Anatomie d’une chute – op de Engelse markt goed voor Anatomy Of A Fall– heeft qua titel veel weg van Anatomy of a Murder. En jawel, de titel laat zich gemakkelijk raden. Net als in de klassieker van Otto Preminger uit 1959 zitten we ook hier bijna twee uur en een half (wat nooit zo lang aanvoelt) in een rechtszaal. Ver weg van Hollywood, want alles speelt zich af in een piepklein rechtszaaltje in een Frans gehucht in de buurt van Auvergne-Rhône-Alpes waar een jonge vrouw op een Jeanne d’Arc-achtige wijze door het Openbaar Ministerie aan het kruis genageld wordt omdat zij er van verdacht wordt haar echtgenoot te hebben vermoord.
Zoals de titel aangeeft gaat het om een val, waar de film ook mee begint. Het lijk van de aan antidepressiva verslaafde vader wordt ontdekt door het jonge zoontje wiens zicht door een auto-ongeluk beperkt is geraakt. Alles lijkt erop dat de ongelukkige val veroorzaakt werd door roekeloosheid, maar de technische recherche neemt geen vrede met deze te gemakkelijke veronderstelling. Drie spatten bloed die op een schuurtje terecht zijn gekomen doen de onderzoekers beslissen dat er sprake kan zijn van kwaad opzet, zeker met een gapende hoofdwonde die niet per se van de val afkomstig is. De enige die op dat moment in de buurt van het slachtoffer aanwezig was, was zijn echtgenote (Sandra Hüller). Om zichzelf te beschermen zocht de verdachte haar toevlucht in een web van leugens waarin ze hopeloos verstrikt geraakt en waardoor ze ook alle beschuldigende vingers naar haar toegewezen krijgt. Heeft Sandra haar man gedood, of niet?
Het antwoord hierop komt de kijker te weten na 150 minuten intrigerende film. Dat vond men ook in Cannes waar de film van Justine Triet met de Palme d’Or mocht gaan lopen. Winnaars van de Gouden Palm worden vaak verweten dat ze net iets te erudiet zijn voor de modale bioscoopganger, maar Triet had in 2019 via Sibyl met Virginie Efira en Adèle Exarchopoulos reeds bewezen dat ze aardig uit de weg kan met het thrillergegeven. Dat doet ze opnieuw met het bijna documentaire-achtig aanvoelende Anatomie d’une chute.
Kort door de bocht is de basis van Anatomie d’une chute niet meer dan dat van een kwaliteits-crimi zoals The Killing of The Bridge dat is, maar dankzij een weinig voorspelbaar scenario en een ongelooflijk sterk acterende Sandra Hüller (Tony Erdmann, Liebe in den Gängen en onlangs Sisi und ich) wordt de film meer dan dat. Onrechtstreeks is de film eveneens een aanklacht tegen de sensatiezucht van de media waardoor verdachten geen schijn van kans maken om hun mogelijke onschuld te bewijzen.
Triet die de film samen schreef met Arthur Harari – regisseur van Onoda: 10,000 Nights in the Jungle die twee jaar geleden furore maakte in Cannes – beroept zich niet op dwaze Agatha Christie-vondsten, maar wel door emoties die vanuit een onverwachte hoek komen waardoor je tegelijkertijd een fascinerende analyse van de misdaad en de merkwaardige relatie krijgt. 150 minuten lijken dan wel lang om een moord op een boeiende en entertainende wijze op te lossen, maar dankzij een eenvoudige maar vooral efficiënte filmtaal slaagt Justine Triet erin om alle verzamelde pluimen op haar hoed waar te maken. Verplichte kost en je kan er zeker van zijn dat hiermee Sandra Hüller voorgoed naam heeft gemaakt.
Anatomy of a Fall is vanaf nu verkrijgbaar op DVD
GENRE: misdaad
JAAR: 2023
REGISSEUR: Justine Triet
CAST: Sandra Hüller, Swann Arlaud, Milo Machado-Graner, Antoine Reinartz, Samuel Theis, Jehnny Beth
LAND: Frankrijk
