Ryota, een hardwerkende selfmade-man uit de hogere Japanse arbeidersklasse en zijn vrouw Midori zijn gereserveerd, welstellend en schijnbaar gelukkig. Hun welvarend leventje komt plots op z’n kop te staan door een telefoontje van het plaatselijke ziekenhuis. Het blijkt dat ze zes jaar geleden door een vergissing het verkeerde kind mee naar huis hebben gekregen. De ouders hebben het emotioneel en psychologisch heel moeilijk om dit schokkend nieuws te verwerken. Als ze ook nog te weten komen dat hun biologische zoon wordt opgevoed door een eenvoudig en arm (daarom niet minder gelukkig) arbeidersgezin waar het er meestal nogal rommelig en chaotisch aan toe gaat, wordt het leed voor hen nog erger. De respectieve ouders moeten samen beslissen hoe het nu verder moet, maar vinden geen passend antwoord op de vraag: ‘wat weegt het zwaarst door: de opvoeding of de herkomst’? Ryota en Midori eisen uiteindelijk hun biologisch kind op. Een beslissing die voor iedere betrokkene ernstige consequenties heeft.
Dat de gevierde Japanse filmmaker Hirokazu Kore-eda dé sensei is van realistische observatie én het uitbeelden van het alledaagse, bewijst hij na minimalistische parels als Nobody Knows, I Wish, Nobody en Still Walking eens te meer met zijn nieuwe fijngevoelige prent Like Father, Like Son.
Het is een intiem, eerlijk en humoristisch dubbel-familie-portret dat je niet alleen meeneemt op een fascinerende ontdekkingstocht door de Japanse samenleving, maar je ook confronteert met een reeks treffende vragen over ouderschap. In Japan was dit aaibaar drama een fenomenaal succes en het viel ook in de smaak bij Steven Spielberg die als juryvoorzitter van Cannes, de film bekroonde met de prestigieuze Juryprijs én meteen de rechten kocht voor een Amerikaanse remake…
GENRE: drama
JAAR: 2013
REGISSEUR: Hirokazu Kore-eda
CAST: Masaharu Fukuyama, Machiko Ono, Keita Ninomiya, Shôgen Hwang, Yōko Maki, Lily Franky
LAND: Japan
