FOXFIRE 

Laurent Cantet? Er rinkelt niet meteen een belletje? Te begrijpen, al heeft deze Franse gerespecteerde auteur, scenarist en voorvechter van de betere sociale cinema, al een respectvol parcours achter de rug. Hij studeerde af aan de befaamde Parijse filmschool La Fémis, is professor, sans-papiers-militant en regisseur van een handvol fikse artfilms (Resources Humaines, L’Emploi Du Temps, Vers Le Sud). Met zijn humaan magnum opus Entre Les Murs is hij ook een gefêteerd César- en Palme D’Or-laureaat.

Foxfire is na 7 Días En La Habana, een aan de kassa floppende omnibusfilm, zijn tweede Amerikaanse productie. Met Foxfire heeft hij nu wel definitief zijn Hollywood-entreeticket op zak. De prent is een remake van Annette Haywood-Carters gelijknamige film uit 1996 met de toen nog onbekende Angelina Jolie in de hoofdrol en dus eveneens een adaptatie van de gelijknamige bestseller van Joyce Carol Oates, een Amerikaanse filosofe annex literair boegbeeld. Het verhaal is neergepoot in een Amerikaans arbeidersdorp anno 1955. Enkele pittige meiden sluiten een strikt gereglementeerd verbond af en houden terstond The Foxfire Gang boven de doopvont.

Als speelse en naïeve sociale outlaws stellen ze een aantal markante, revolterende en criminele daden die hen uiteindelijk duur komen te staan. Foxfire is een sfeervol en naturalistisch periodedrama met een sterke emancipatorische boodschap die pittig rebels, maar een ietsepietsie te uitvoerig en te nadrukkelijk wordt geponeerd door een non-professioneel, maar met veel naturel acterend groepje feministische teenagers avant la lettre.

Cantet blijft in zijn spannend retrodrama heel trouw aan het literaire bronmateriaal, maar dat fnuikt zijn geëngageerde ingesteldheid niet. Hij haalt kritisch en soms middenvinger opstekend uit tegen het gevestigde conservatieve en discriminerende establishment; meteen een heldere metafoor voor de huidige meer en meer rechts-evoluerende maatschappij. Entre Les Murs: The American Years, had ook geen slechte titel geweest.