Heb je er als cinefiel ooit al eens bij stilgestaan wat de mensheid over dertig jaar van de huidige CGI-gedrochten zal denken? Zullen die vehikels in 2040 ook zo achterhaald zijn waardoor ze het etiket cult zullen krijgen? We durven er ons eerlijkheidshalve niet over uitspreken. Wat wel als een paal boven water staat is dat de ideeën van vroeger heel wat meer hilarisch waren dan die van nu.
In de filmgeschiedenis hebben zowat alle denkbare objecten Moeder Aarde vernietigd. In 1987 had ene John De Bello helemaal geen gebrek aan dat soort fantasie, want in Attack Of The Killer Tomatoes herschiep de man onschuldige tomaten in wreedaardige monsters. De film werd met een belachelijk laag budget gedraaid, maar bracht wel ongelooflijk veel geld op. De allesvernietigende groente werd zelfs de broodwinning van De Bello. Er verschenen in totaal vier films, een tekenfilmreeks, een videospel en in de States kon je zelfs allerlei prullaria op de kop tikken (van kookboeken tot knuffeltomaten!).
Return Of The Killer Tomatoes! is de tweede in de reeks. Ondertussen heeft de wereldbevolking angst gekregen van tomaten. Mensen rennen in paniek weg als ze een tomaat zien en daarom heeft men de wereld maar tomatenvrij gemaakt. Dat is de ideale gelegenheid voor Chad Finletter (Anthony Starke) en Matt Stevens (een onherkenbare George Clooney) om hun merkwaardige pizzeria te runnen. De twee willen met pizza’s die bereid zijn met pindakaas, marshmallows of aardbeienjam de markt veroveren. Helaas loopt er ook nog de verschrikkelijke professor Gangreen (John Astin) rond die verder wil gaan met zijn gevreesde tomatenexperimenten.
Op de zwarte markt zijn er namelijk nog enkele tomaten te krijgen. De krankzinnige geleerde kan een tomaat in een moorddadige Rambo veranderen door het afspelen van een muziekdeuntje. Draai je een disconummer dan wordt de groente gewoon Michael Jackson! Tara Boumdeay (Karen Mistral) is ook zo’n kloon. De blonde del transformeert opnieuw in een tomaat als ze de Vijfde Symfonie van Beethoven hoort.
Jawel, zowat iedere seconde van deze film is behoorlijk fout. Zo fout zelfs dat het leuk wordt. Echt baanbrekend is dat wel allemaal niet, want in die tijd hadden de broertjes Zucker reeds films als Top Secret! of Airplane! gemaakt, maar toch mag je de Killer Tomatoes-franchise als een echte ode aan de B-film beschouwen.
Return Of The Killer Tomatoes! zelf werd ook belangrijk voor de evolutie van de cultfilm, want het was deze pulpklassieker waarop Tim Burton zijn Mars Attacks! zou baseren. Ook bij Burton exploderen de marsmannetjes al ze een afgrijselijk liedje horen. De cast speelt ongelooflijk slecht, maar dat is natuurlijk ook de charme van deze film. De grootste ster (toen nog volslagen onbekend) is natuurlijk George Clooney. Het is tamelijk indrukwekkend om te zien hoe iemand zo kan veranderen, want Clooney (met afschuwelijke krullen!) acteert ongelooflijk belabberd. Mensen die deze film een kans willen geven dienen wel te weten dat De Bello het soort humor gebruikt dat je moet kunnen appreciëren.
Negentig minuten is misschien wel net iets te lang, want na een uurtje lijken alle frisse ideeën opgebruikt te zijn. De plot is nogal langdradig, maar als je dat vergeet dan is Return Of The Killer Tomatoes! een ongelofelijke filmervaring. Destijds kon je het tweede deel van de tomatenfranchise in de Extreme-reeks terugvinden dat door DFW werd uitgegeven. Ondertussen is het schijfje niet meer in de winkelrekken voorradig, maar mits wat zoekwerk op het net of op de rommelmarkt zul je nog wel een exemplaar van deze cultprent kunnen bemachtigen. Gewoon doen, want zien is deze keer geloven!
GENRE: cult, pulp
JAAR: 1988
REGISSEUR: John De Bello
CAST: Anthony Starke, George Clooney, Karen M. Waldron, Steve Lundquist, John Astin, Charlie Jones, Gary Condit
LAND: USA
