In 2007 schreef de in Parijs geboren scenariste en regisseuse Pascale Ferrari geschiedenis toen ze voor haar bijna drie uur durende indie-langspeelfilm Lady Chatterley – een eigenzinnige adaptatie van D.H. Lawrence’ wereldberoemde, controversiële en erotische roman Lady Chatterley’s Lover met een indrukwekkende Marina Hands in de titelrol – vijf Césars (de Franse Oscar) kreeg. Sindsdien werd het muisstil rond ‘Lady’ Ferran tot ze in Cannes plots opdook in de sectie Un Certain Regard met Bird People, haar nieuwe en ‘iets’ apart te noemen Lady Chatterley-opvolger.
Deze alweer zeer persoonlijke film opent met een documentaire-achtige scène over de contemporaine ‘digitale’ condition humaine. Ferran zet je aanvankelijk en doelbewust op het verkeerde been want enkele minuten later, sta je plots oog in oog met Gary, een succesvol Amerikaanse ingenieur met een reputatie om u tegen te zeggen, die een tussenlanding maakt in Parijs voor een korte business-meeting alvorens naar Dubai door te reizen om daar een mega-deal af te ronden.
Tijdens zijn overnachting in het Hilton in de buurt van de Charles De Gaulle-luchthaven, is er plots ‘iets’ dat Gary doet beslissen om zijn leven radicaal om te gooien. Hij geeft rigoureus zijn ontslag, belt zijn advocaat om ‘alles’ te regelen en stuurt zijn vrouw een confronterende mail waarin hij ook een definitief punt zet achter zijn huwelijk. De volgende ochtend ontmoet hij Audrey, een introverte hotelmeid die in de wolken leeft en die rustig nadenkt over de volgende stap in haar onbenullige leven. Terwijl ze de rommelige kamers opfrist, gaat er ‘iets’ onverklaarbaar in haar om waardoor ze pardoes de wereld vanuit een totaal ander perspectief bekijkt. ‘Iets’ meer prijsgeven over het verdere verloop van de twee totaal van elkaar verschillende personages wiens leven in ‘an overnight sensation’ drastisch verandert, zou schofferend zijn.
Als we ‘iets’ prijsgeven dan is het wel dat Bird People een verrassend (anti)relatiedrama is waarin een nooit geziene en onvoorstelbaar abrupte ommezwaai wordt gemaakt van naturalisme naar surrealisme. Het is als kijker uiteraard even slikken, maar wie met ‘receptieve geest’ de nieuwe dromerige stijloefening van Pascale Ferran bekijkt, zal aangenaam worden verrast door ‘iets’ wat er gebeurt na de onalledaagse 24 uur in het leven van twee individuen die ontheemd rondfladderen als opgejaagde trekvogels in onze razendsnelle postmoderne- en postindustriële maatschappij.
GENRE: drama
JAAR: 2014
REGISSEUR: Pascale Ferran
CAST: Josh Charles, Anaïs Demoustier, Roschdy Zem, Camélia Jordana, Geoffrey Cantor, Clark Johnson
LAND: Frankrijk
