De O.K. Corral was niet meer dan een plaats waar cowboys hun paard konden verzorgen, maar door een vuurgevecht dat amper dertig seconden duurde, werd het één van de meest legendarische plaatsen uit de Amerikaanse geschiedenis. De legendarische plek lag in het mijnwerkersstadje Tombstone dat door een gebrek aan spoorwegverbindingen compleet geïsoleerd lag waardoor dit gemakkelijk het speelterrein werd van bendes, gelukzoekers en hoerenlopers. Maarschalk Wyatt Earp was er rotsvast van overtuigd dat hij het verderfelijke stadje naar zijn hand kon zetten door er keihard op te treden, met als apotheose het legendarische conflict tussen hem en de Clantons op 26 oktober 1881.
Toen Wyatt Earp later in Los Angeles woonde, was hij een graag geziene gast op de sets van verschillende stille westerns. Het duurde dan ook niet lang vooraleer Hollywood interesse toonde in het verfilmen van diens heroïsche levensloop. De eerste Wyatt Earp-film kwam uit bij Paramount met Wild Bill Hickok in 1923. Natuurlijk had de filmindustrie ook heel wat interesse voor het vuurgevecht op de OK Corral wat resulteerde in bekende titels als My Darling Clementine (John Ford), Gunfight at the O.K. Corral (John Sturges), Tombstone (George P. Cosmatos) en Wyatt Earp (Lawrence Kasdan).
Niet alle versies waren echter even succesrijk, zo is Doc altijd een obscure titel gebleven, en dat was ook zo toen de western in 1971 uitkwam want noch het publiek noch de critici bleken interesse te hebben voor wat regisseur Frank Perry een visionaire western noemde. Aan hoofdrolspeler Stacy Keach vertelde Perry wel dat hij Doc als een soort van Vietnam-verhaal zag waarin hij wilde tonen dat geweld zinloos is, maar de MGM-studio had minder oor naar zijn verhaal en haalde de onverbiddelijke schaar boven waardoor heel wat scènes sneuvelden waardoor deze western op een ruwe schets lijkt waaraan nog flink moet gewerkt worden.
Voor MGM werd het volop balen, zeker met Faye Dunaway op de affiche die na Bonnie & Clyde één van de leading ladies in Hollywood was. Hoewel Perry niet veel met haar talent deed, en er gewoon een knappe hoer van maakte. Een pikant detail is dat Faye tijdens de opnames een relatie had met Harris Yulin die Wyatt Earp speelde, maar al een oogje had op Marcello Mastroianni die veel op de set rondliep waardoor de spanning er vaak te snijden was. Voor Mastroianni was dat niet zo moeilijk om daar veel te zijn, want om kosten te besparen had MGM besloten om de opnames te laten doorgaan in Spanje waar Sergio Leone zijn spaghettiwesterns met Clint Eastwood had opgenomen.
Wyatt Earp wordt zeer matig vertolkt door Harris Yulin en is bijlange niet de revolverheld zoals Burt Lancaster die in Gunfight at the O.K. Corral portretteerde. Eerder is hij een lamme lobbes die teert op het zweet van anderen en alleen maar uit is op een politieke carrière. Dat maakt van Doc wel een interessante western, omdat Perry er de nadruk op legt dat niemand zonder zonden is (wat ook niet het geval was met de echte Wyatt Earp), maar het ontbreken van het heroïsche aspect werd een afknapper bij het publiek. Dit tot grote ontgoocheling van Keach die als de koelbloedige tandarts-scherpschutter Doc Holliday Earp hielp en hiermee nog maar eens bewees dat hij één van de meest onderschatte acteurs is.
Toch blijft Doc een western die meer dan de moeite waard is die net zoals de spaghettiwestern afstand nam van de glamoureuze Hollywood-clichés door alles vuiler en realistischer te maken. De spoorriempjes van de cowboys glinsteren niet in Doc, maar zijn door het stof bijna onzichtbaar terwijl de binnendecors op een stoel of tafel na bijna leeg zijn waardoor Doc visueel een allesbehalve uitnodigende indruk nalaat, en zelfs eerder lelijk oogt, maar wel het Wilde Westen toont zoals het was.
GENRE : western
JAAR : 1971
REGIE: Frank Perry
MET : Stacy Keach, Faye Dunaway, Harris Yulin, Michael Witney, Denver John Collins
LAND: USA
