Veel zal wel met clichés te maken hebben, maar bij IJsland krijg je doorgaans de neiging om weg te dromen op muziek van Sigur Rós en Bjork. Veel minder denk je aan krottenwijken of aan pubers die woest hun zaad in de ijsvorm gooien om eens bevroren de ijszaadblokjes in het drankje van hun stiefvader te werpen. En toch bestaat het, ten minste toch in het bikkelharde Beautiful Beings (Berdreymi) van Guðmundur Arnar Guðmundsson dat nog het best kan omschreven worden als een geslaagde hybride van A Clockwork Orange en Trainspotting, maar dan wel zoals Lukas Moodysson het zou hebben gedaan. Frisse cinema dus met het nodige geweld dat zo confronterend is dat je onderbuik er van gaat borrelen.
In deze ellendeporno draait alles om Balli (Áskell Einar Pálmason) die op school alsmaar gepest wordt. Er gaat dan ook geen dag voorbij of de tiener wordt in elkaar gemept of melden de meisjes aan de leraar dat zijn stank niet te harden is. Zoiets kan alleen maar fout aflopen, en op een dag wordt Balli met een zware tak het ziekenhuis ingeslagen. De media springt op het verhaal, maar de jongen heeft nood aan een andere soort aandacht. Gaandeweg ontstaat er tussen hem een vreemde vriendschap met zijn klasgenoten Konni (Viktor Benóný Benediktsson) en Siggi (Snorri Rafn Frímannsson) waarbij de jongens beetje per beetje hun geheimen delen.
Ondanks de spijkerharde beelden die je over je heen krijgt, kijkt Beautiful Beings lekker weg. Zonder al te veel moeite, en nog minder via clichés vindt Guðmundur Arnar Guðmundsson de perfect uitgelezen balans van de gebruikelijke lach en traan dat uitmondt in originele cinema die een aandoenlijke ode aan de vriendschap is, ook al wordt de toekomst met de seconde troostelozer.
GENRE : arthouse, coming of age
JAAR : 2022
REGIE : Guðmundur Arnar Guðmundsson
MET : Birgir Dagur Bjarkason, Áskell Einar Pálmason, Viktor Benóný Benediktsson, Snorri Rafn Frímannsson, Aníta Briem
LAND: IJSLAND
