Hoewel het aantal films van Charles Bronson amper bij te houden is, speelde hij bijna keer op keer een spraakzame eenzaat die in de huid kruipt van een vigilante of iemand die een rekening te vereffenen heeft en daarbij niets of niemand ontziet. Tussen deze films zitten er behoorlijk wat middelmatige titels, maar de starpower van Bronson is zo groot dat het altijd wel een beetje smullen wordt.
Een van zijn eerste solofilms, maar tevens één van de minst bekendste is Violent City, die in feite een Italiaanse film was die deels in Amerika werd gedraaid en Amerikaanse sterren had, want naast Bronson is ook Telly Savalas (Kojak dus) en Bronson’s echtgenote Jill Ireland van de partij. Città Violenta, zoals hij in het Italiaans heet, was een grote flop in Amerika die drie jaar later in een 15 minuten kortere versie nog eens als The Family werd uitgebracht. Dat leverde niet echt een verschil op en volgens regisseur Sergio Sollima was één van de belangrijkste redenen van het floppen dat Telly Savalas veel populairder was dan Bronson. De rivaliteit tussen de twee was bijzonder hoog. Buiten de scriptverplichtingen spraken de twee amper met elkaar.
Sergio Sollima die in Italië bekendstond voor zijn westerns The Big Gundown en Run, Man, Run (beide onlangs op een boutiquelabel verschenen) was maar al te blij met het Amerikaanse aanbod, ook al vond hij het script maar niks. Dat werd bizar genoeg herwerkt met de hulp van Lina Wertmüller die later bekend zou worden met haar hautain pompeus arthousewerk dat niets te maken heeft met de stijl van Violent City. Oorspronkelijk zou de film Jon Voight en Sharon Tate in de hoofdrollen hebben, maar dat ging door de Manson-moorden niet door en zo belandden de producers bij het onafscheidbare koppel Charles Bronson en diens echtgenote Jill Ireland met wie ze in zestien van zijn films meespeelde.
Sergio Sollima beschouwt Violent City als een film over een huurmoordenaar die in diepe crisis zit met zichzelf en zijn bazen. Dat is qua omschrijving lang zo slecht nog niet, want net zoals in Death Wish speelt Bronson nu ook weer het zwijgzame type dat iedereen omver kogelt die hem in de weg loopt. Zijn karakter verschilt niet zo heel veel van vigilante Paul Kersey die hij vier jaar later in Death Wish zou vertolken en was zo goed als een blauwdruk werd voor de typische Bronson-rol.
De film speelt zich af op de Maagdeneilanden en New Orleans waardoor je wat de sfeer van de Bond-film Dr. No voelt, toch zucht Violent City net iets te veel onder het veel te rammelige scenario, en dat vond ook Ennio Morricone, die de schitterende score schreef en bij de eerste screening in slaap viel. Mooie vrouwen, achtervolgingen (ook al vond Bronson dat alles gepikt was van de Steve McQueen-hit Bullit) en een onwrikbare Charles Bronson die voor niets of niemand wijkt. Violent City is zeker niet het beste werk van Bronson, maar die qua opzet bijzonder veel weg heeft van een poliziotteschi (maar dat niet is) en een aanrader voor de fans van het genre blijft.
GENRE: actie
JAAR: 1970
REGISSEUR: Sergio Sollima
CAST: Charles Bronson, Jill Ireland, Michel Constantin, Telly Savalas, George Savalas, Umberto Orsin
LAND: Italië, Frankrijk
SPEELDUUR: 104 minuten
VIOLENT CITY
