Een ongelooflijk sterke premisse en een camera die meer dan anderhalf uur op één van de beste acteurs van dit moment geplakt is. Ingrediënten voor spetterend vuurwerk zou je denken. Helaas valt Foe na een kleine interessante dertig minuten bijna volledig in duigen. Een veelbelovende start die slabakt naar een soms vervelende, maar vooral veel te pretentieuze film.
Foe is de nieuwste film van Garth Davis die vijf jaar na het compleet geflopte Mary Magdalene met Rooney Mara de kans kreeg een film te maken met Paul Mescal, die sinds zijn triomf in Aftersun volop furore maakt in Hollywood. Binnenkort mag hij als Lucius in Gladiator 2 op het witte doek gaan paraderen, maar hij zal ook te zien in het vrij indrukwekkende All of Us Strangers van Andrew Haigh. Niet dat het allemaal zo veel uitmaakt. Foe werd zonder al te veel toeters en bellen rechtstreeks op Amazon gedropt om daar wellicht zonder al te veel verdere furore te verzuipen in het streamingsaanbod.
Soms lijkt het in Foe of Paul Mescal zijn rol van de zwijgzame Calum Paterson in Aftersun herneemt. Niet dat het falen van deze dystopische prent aan hem ligt. Meer zelfs, de Ier is bijna de enige reden om deze sciencefictionprent in je watchlist op te nemen. Wat overigens ook geldt voor tegenspeelster Saoirse Ronan die we nog kennen van Mary Queen of Scots.
Het futuristische verhaal begint met een pancarte om ons erop te wijzen dat Greta Thunberg en haar gevolg op korte tijd groot gelijk hebben gekregen. Door de klimaatverandering is het leven op aarde onmogelijk geworden. Het platteland ligt er compleet verlaten bij, terwijl men zich in de stad vertrapt om aan wat overgebleven drinkwater te geraken.
Daar krijg je niks van te zien. Wat ook niet moet, want DOPer Mátyás Erdély (Son of Saul, The Nest) loodst ons via geelachtige – bij momenten vrij indrukwekkende – kleurenfilters naar een woestijnachtig gebied waar alleen Junior (Paul Mescal) en Saoirse Ronan (Hen) nog lijken te leven. Ondanks het feit dat de apocalypse uitgebroken is, maken de twee er het toch nog het beste van. Hun geluk wordt verstoord door Terrance (Aaron Pierre) die door de overheid is gestuurd om Junior te rekruteren voor nederzettingen in de ruimte. Junior voldoet aan de voorwaarden om als proefkonijn geselecteerd te worden en net zoals bij de dienstplicht is er geen ontkomen aan. Echtgenote Hen hoeft zich geen zorgen te maken, want dankzij de artificial intelligence kan zij rekenen op een robot die op alle vlakken het spiegelbeeld van Junior is.
Een verhaal om u tegen te zeggen, maar dat helaas zijn verwachtingen niet waar maakt en wel door het veel te zeurderige scenario van Iain Reid, die samen met Charlie Kaufman ook meeschreef aan I’m Thinking of Ending Things. Het verhaal bevat wel een twist die je niet meteen ziet aankomen, maar op de één of andere manier werkt het niet. Veel heeft te maken met de veel te afstandelijke, bijna trage en helaas zo goed als zielloze regie van Davis die vooral wil doen wat Terrence Malick of Claire Denis doen, maar daar helaas nooit in slaagt. De film heeft wel een tristesse die doet denken aan Nolans Interstellar, maar jammer genoeg blijft Foe steken bij een gemiste kans.
Genre: sciencefiction
Jaar: 2023
Regisseur: Garth Davis
Cast: Saoirse Ronan, Paul Mescal, Aaron Pierr
Land: USA, Australië
Speelduur: 111 minuten
