Vorig jaar kregen we rond deze periode maar liefst twee moordende beren in onze filmzalen. Dit jaar is het de beurt aan een snoezige luiaard om deze moorddadige dierentrend verder te zetten. In tegenstelling tot het verrassend energieke diertje vielen wij helaas bijna in slaap.
Laten we eerlijk zijn, een college-slasherfilm met een luiaard in de hoofdrol is een idioot idee. Een luiaard heeft een maximale snelheid van 0,27 km/h. Je moet al een grote inspanning leveren om niet te ontsnappen aan het dier. Bijgevolg is het dwaas om te denken dat Slotherhouse zich serieus neemt. Integendeel, deze horrorkomedie gaat voluit voor de campy aanpak en zit vol flauwe woordspelingen en absurde situaties.
Dom betekent niet noodzakelijk slecht. Helaas struikelt Slotherhouse in executie. Het gross van de humor in de film komt aanvankelijk uit de veronderstelling van de traagheid van de luiaard, wat in contrast staat met de bovenmenselijke daden die het monstertje stelt. Het ondermijnt hiermee helaas de kwaliteit van zijn plotopbouw. Wat begint als een grap wordt al vlug een goedkoop excuus om incoherente plotwendingen goed te praten. Zo lijkt het diertje plots op verschillende plaatsen tegelijk te verschijnen wanneer het scenario dat nodig acht.
Ook personages zijn in deze prent niet veel soeps. De vrouwelijke studentenclub waar alles zich afspeelt lijkt precies geschreven te zijn door een groep zure oude mannen die hun beklag over “de jeugd van tegenwoordig” niet voor zichzelf kunnen houden. Zo goed als elke jongedame is knap, maar simpel, onbeschaamd en oppervlakkig. Hun waarde wordt ook nog eens uitgedrukt in het aantal volgers op hun social media. Het is een aloud trucje om ons te doen supporteren voor de moordenaar, maar Slotherhouse gaat zodanig ver dat het als een belediging kan worden beschouwd voor de generatie jongeren waar de film zich op doelt.
Wat wel te smaken is, is het beestje zelf die met een geloofwaardige pop tot leven wordt gebracht. Helaas is het wel heel erg lang wachten voordat er iets boeiends met de pop wordt gedaan. Wij waanden ons in een veel te lange wachtrij voor een kindercoaster. Het laatste half uurtje tam spectakel was misschien wel matig amusant, maar na een uur in onze stoel te draaien kwam de ontknoping helaas veel te laat. Uiteindelijk voelt Slotherhouse luier en trager aan dan een echte luiaard. Een uitstapje naar de zoo is dus een betere investering.
Genre: Komedie, horror, thriller
Jaar: 2022
Regisseur: Matthew Goodhue
Cast: Lisa Ambalavanar, Sydney Craven, Andrew Horton
Land: USA, Servië
Speelduur: 93 minuten
