Ze volgde amper 10 maanden geleden publiekslieveling Frank Deboosere op en nog geen jaar later kent iedereen Jacotte Brokken al. Zowel door de charmante manier waarop ze tweemaal per week voor VRT het weerbericht presenteert op radio en tv, maar ook door haar indrukwekkende prestatie in De Slimste Mens Ter Wereld. In de finale pakte Guga Baúl uit met een straffe tactische zet en moest Jacotte tevreden zijn met een tweede plaats, maar als het puur op filmkennis aankwam, dan was ze zeker de winnaar. We waren dan ook bijzonder benieuwd naar haar favoriete films. Haar lijstje:
PULP FICTION
Een klassieker in dit soort lijstjes, maar deze film mag ook voor mij absoluut niet ontbreken. Ik leerde de film als tiener kennen, dankzij de uitgebreide DVD-kast van mijn ouders. Wanneer ik last had van mijn puberende zelve en alle struggles die daarbij komen kijken, zette ik deze film op en kon ik er weer tegen. Nee, het is geen feel good film. Maar ’t is eentje waar ik, vandaag nog, geweldig van kan genieten. Of ik mijn hypothetische dochter, net als Uma Thurman, Mia zou noemen (naar Mrs. Mia Wallace)? Misschien.
PARIS JE T’AIME
Lk heb niks met Parijs. Laat dat duidelijk zijn. Maar toen deze collage van verhalen uitkwam, was ik helemaal verkocht. Elk verhaal speelt zich af in één van de Parijse quartiers en krijgt zijn eigen topregisseur (hallo Coen broers en Gus Van Sant,…). Om van de sterrencast nog maar te zwijgen. Ik kan geen voice-over inspreken zonder aan het knullige Frans van Margo Martindale te denken.
L’AUBERGE ESPAGNOL
Ja, nog een film uit mijn jeugd. Is dat niet waarvoor die tienerjaren dienen? Je smaak ontwikkelen, core memories maken, om dan de rest van je leven met een soort zeemzoete nostalgie terug te denken aan een tijd waarin alles nog mogelijk was. Zo denk ik aan L’Auberge Espagnole, maar even goed aan mijn eigen gemiste kans om zélf een Erasmusavontuur te beleven. Dus laat me even in de naïeve waan dat elke buitenlandstudent exact de emoties meemaakt als Xavier hier. En zet Que Viva La Noche nog eens op.
BIG FISH
In 2003 leerde ik in 1 film al mijn favoriete acteurs kennen. En nee ik heb het niet over Love Actually, een film die ik ontelbare keren heb bekeken, maar die met de bril van 2024 toch een beetje wrang aanvoelt. Aanbellen bij je beste vriend om zijn kersverse vrouw te versieren? Je poetshulp ten huwelijk vragen ook al heb je er amper iets tegen gezegd. Hoge ick-factor. Een film uit 2003 met een topcast en een lage ick-factor? Big Fish! Een piepjonge Ewan McGregor ontmoet een blonde Helena Bonham Carter in een hartverwarmend sprookje over ouderschap en afscheid. En de dichter Steve Buscemi spreekt er de gevleugelde woorden ‘The grass is green/Skies so blue/Spectr is really great’.
WEEKEND AT BERNIE’S
Voor ik aan mijn betoog voor deze filmtopper uit de 80s begin toch even een paar recente honourable mentions opsommen: Parasite, Everything Everywhere All At Once, Lobster, Saltburn. Hehe. Dus. Twee mannen ontdekken gesjoemel en mogen als beloning op bezoek bij hun baas in The Hamptons. Die laatste blijkt bij aankomst vermoord, maar om het weekend niet in het water te laten vallen, besluiten de twee om te doen alsof hij nog leeft. Wat volgt is een hilarische slapstickfilm met een heerlijke soundtrack. Met een beetje geluk ontdek je net als ik het woord ‘geinponem’ in de Nederlandse ondertiteling.
