Wie deugdzaam heeft genoten van Peter Cattaneo’s monsterhit The Full Monty uit 1997, Nigel Cole’s charmante Calendar Girls uit 2003, of zijn ogen heeft uitgekeken op de schitterende serie naaktfoto’s die de Amerikaanse fotograaf Spencer Tunick in 2005 en 2006 in Brugge maakte, zal zich in Philippe Le Guay’s dramedy Normandie Nue een beetje bedrogen voelen.
Niet dat het jongste hersenspinsel van de regisseur die ons in het verleden al trakteerde op pittige komedies als Les Femmes Du 6e Étage en vooral het schitterende Alceste À Bicyclette (goed voor drie Césars), een miskleun van jewelste kan worden genoemd. Normandie Nue is best leuk, onderhoudend en ontspannend. Maar deze komedie mist sociale diepgang, scherpzinnigheid, lef en vooral een goed scenario.
In Mêle-sur-Sarthe, een ingedommeld dorp ergens hartje Normandië, worden de veehouders geteisterd door de crisis: de prijs van het vlees daalt fors, de melk wordt met verlies verkocht en de boeren zitten in zak en as. Hun geliefde en immer betrokken en toegewijde burgemeester Georges Balbuzard wil zich echter niet laten kennen en zal er alles aan doen om zijn gemeenschap te redden. Alleen weet hij niet hoe.
Het toeval wil dat Blake Newman, een bekende conceptfotograaf die menigten naakt fotografeert, op doortocht is in de streek om een geschikte locatie te vinden voor zijn nieuw project. Balbuzard is ervan overtuigd dat deze man zijn dorp kan redden. Wat zou er gebeuren als Newman driehonderd Normandiërs naakt zou fotograferen op het domein Champ Chollet? Is dit een onmogelijke taak of zal de plaatselijke bevolking voor een hoger doel – hun plaatselijk probleem onder nationale aandacht brengen – toch uit de kleren gaan?
De grootste verdienste van Normandie Nue is zijn hoge feelgood-factor en de uitstekende prestaties van klasbak François Cluzet – al teert hij deze keer wel wat op zijn gelijklopende rol in Médecin De Campagne van Thomas Lilti – in de huid van de geëngageerde burgervader en Toby Jones als de wereldvreemde en dromerige Spencer Tunick-achtige naaktfotograaf. Ook het fraaie camerawerk dat vooral illustreert hoe mooi de streek van Normandië eigenlijk is, mag speciaal worden onderstreept.
Het is alleen jammer dat de anders bijzonder geïnspireerde scenarist-regisseur Philippe Le Guay zich er deze keer routineus vanaf maakt met een charmante maar gebrekkige telekomedie: te weinig diepgang, clichématige personages en een gebrek aan maatschappelijke kritiek hoewel de thematiek – misnoegde boeren in volle crisis die amper hun hoofd boven water kunnen houden omwille van de doorgedreven liberalisering in de landbouwsector – erom smeekt. Een gemiste kans. Normandie Nue, een lieflijk maar te braaf tussendoortje.
Genre: drama, komedie
Jaar: 2018
Regisseur: Philippe Le Guay
Cast: François Cluzet, Toby Jones, François-Xavier Demaison
Land: Frankrijk
Speelduur: 105 minuten
