Pedro Almodóvar is een saillant product van de movida madrileña, een artistieke beweging die na de dood van dictator Franco (1975), in de underground van Madrid tot bloei kwam en minstens zo sterk om drugs en libertaire seks draaide als om kunst. Sinds zijn internationale doorbraak met Matador (1986, zijn vijfde langspeler) bouwt hij een indrukwekkend, weemoedig, flamboyant, spannend, exuberant, monter en provocerend oeuvre op.
Wie nog nooit heeft gehoord van meesterwerken als: Mujeres Al Borde De Un Ataque De Nervios, Todo Sobre Mi Madre, Hable Con Ella, La Mala Educación en Volver, heeft de laatste decennia wellicht als een asceet geleefd ergens in een godvergeten inslagkrater op Mars.
Almodóvar is een van de meest belangrijke Europese filmmakers. Los Abrazos Rotos past aperfect in het typische almodovariaanse universum waarin de kleurrijke personages gedreven worden door hedonische verlangens en bezetenheid en waarin seksualiteit een bevrijdende kracht is, maar die absoluut niet vrij is van schuldgevoelens.
Op een pikante manier introduceert Almodóvar in Los Abrazos Rotos het personage van Harry Caine alias Mateo Blanco. De man is blind, maar maakt van zijn handicap misbruik om dauwfrisse grieten tussen de lakens te trekken. Na deze prikkelende inleiding vernemen we dat Mateo eigenlijk een succesvolle filmregisseur is die door een navrant auto-ongeluk in Lanzarote al 14 jaar blind is en nu nog enkel aan de bak komt als scenarist. Als zijn medewerker een paar dagen weggaat, belandt haar zoon Diego in het hospitaal door drugsgebruik. Eenmaal ontslagen uit het ziekenhuis, besluit Mateo om tijdelijk voor Diego te zorgen.
Wanneer de knaap toevallig enkele oude foto’s van Mateo ontdekt, besluit de andersvalide filmmaker zijn mysterieuze verleden weer op te rakelen en doet hij zijn bewogen levensverhaal uit de doeken. Er ontstaat een kettingreactie aan flashbacks waarbij we op de set van Chicas Y Maletas belanden, Mateo’s laatste speelfilm. Tijdens de opnames raken de regisseur en hoofdactrice Lena verwikkeld in een passioneel liefdesspel. Wat volgt is zodanig spannend dat we voor geen geld de ingenieuze intriges, knappe scenariotwisten en de verrassende ontknoping prijsgeven.
Los Abrazos Rotos is een emotioneel krachtige mix van een goed getimede tragikomedie, een meeslepend melodrama en een intelligente ode aan de film noir, die bovendien bulkt van rijke metaforen (een cineast die blind wordt…duik snel in de boeken psychoanalytici), mooie scènes en psychologisch prima uitgewerkte personages.
Het sterk afwisselende camerawerk, de poëtische muziek van huiscomponist Alberto Iglesias, het verknipte doch rijkgeschakeerd scenario, de beklijvende beeldregie, de goed gedoseerde camp en de oersterke ensemblecast – met het sprankelend oogsnoepje Penélope Cruz op kop – maken deze amour fou tot een van de beste films uit Almodovars eigengereide carrière.
Genre: komedie
Jaar: 2009
Regisseur: Pedro Almodóvar
Cast: Penélope Cruz, Blanca Portillo, Lluís Homar, Lola Dueñas, Ángela Molina, Rossy de Palma
Land : Spanje
Speelduur: 129 minuten
