Hersenloze actie van twee uur die hipper dan hip wil zijn en zich in de armen van een bioscooppubliek wil nestelen dat alleen maar om amusement vraagt, andere woorden kunnen we niet meteen bedenken voor Bullet Train. Het decor is zo goed als alleen maar het futuristische interieur van de wagons van een Japanse snelheidstrein waarbij alles bijeengehouden wordt door een flinterdun verhaaltje, ook al probeert men dat te camoufleren door veel te veel (onnodige) plotwendingen die uiteindelijk neerkomen op het voldongen feiten dat Brad Pitt nooit in het zand bijt, maar dat wist je al voordat je aan deze bij momenten wel leuke, maar ook zeer vermoeiende rit begint.
De centrale rol in deze misdaadkomedie is White Death – een zo goed als onherkenbare Michael Shannon – een losgeslagen crimineel die aan het hoofd staat van de meest gevaarlijke bende uit Tokyo en omstreken. De man heeft onlangs zijn vrouw verloren en dus is wraak de enige optie. Er zit ook nog een koffer met geld en een giftige boomslang in het spel en vijf moordenaars die elkaar voor geen seconde kunnen vertrouwen, en daar komt naast de nodige heibel uiteraard ook de nodige verwarring van.
David Leitch maakt graag zijn films moeilijker dan ze zijn. De bewondering voor Guy Ritchie (dat zoiets überhaupt kan bestaan) zet Leitch ertoe aan om via talloze flitsende flashbacks tot een puzzel te komen waarbij de stukjes wel één voor één netjes bij elkaar passen, maar het is allemaal veel te veel geforceerd.
In het labyrint van de ontelbare plots loopt Brad Pitt als een vrolijke Frans rond die genoeg ervaring achter de kiezen heeft om te beseffen dat hij niet in de meest intelligente actiefilm is terechtgekomen maar toch het beste van zichzelf geeft door er een weergaloze one-man-show van te maken waarbij de rest van de cast eigenlijk van geen belang is, zelfs niet de onverwachte cameos die voor een tijdje leuk zijn maar al gauw op een verplicht vriendendienstje lijken.
Leitch die zijn stiel leerde bij de eerste John Wick en zijn regiedebuut mocht maken met het flauwe, maar vrij geslaagde Atomic Blonde zoekt het niet verder dan wat actie en humor waarbij duidelijk gekeken is naar de vakkundige knepen van Quentin Tarantino, en zoals gezegd –veel te veel- Guy Ritchie. De actiescènes zijn op zich niet slecht, maar het zijn vooral de irritante en oerdomme dialogen die op de zenuwen werken en de film naar de richting van een gedrocht drijven, want wat moet je nog meer vertellen over een huurmoordenaar (Brian Tyree Henry) die geobsedeerd is door Thomas de stoomlocomotief? Voor één keer lukt dit flauw grapje wel, maar scenaristen Zak Olkewicz en Kôtarô Isaka vonden het nodig om dit tot vervelens toe te blijven herhalen. Tel daar nog eens de ronduit onuitstaanbare Joey King uit de Netflix-serie The Kissing Booth en een degoutante gastrol (de naam zullen we maar niet verklappen) bij op en er blijft van Bullet Train niet zo veel meer over, behalve Brad dan.
GENRE: drama
JAAR: 2022
REGISSEUR: David Leitch
CAST: Brad Pitt, Joey King, Aaron Taylor-Johnson, Brian Tyree Henry, Andrew Koji, Hiroyuki Sanada, Michael Shannon
LAND : USA
