Een jaar voordat een vrouw in Titane zwanger werd van een auto, was er ook nog de liefdesaffaire tussen Jeanne en een pretparkattractie. Goed gelezen, en deze bizarre liefdesrelatie is op de koop toe het bedenksel van de Belgische Zoé Wittock.
Jumbo is het koosnaampje dat Jeanne-overigens perfect vertolkt door de Portrait De La Jeune Fille En Feu-revelatie Noémi Merlant bedenkt voor de Move It, een kermisattractie die je de hoogte injaagt en je lichaam op allerlei manier door elkaar laat schudden. Jeanne is op zijn zachtst uitgedrukt een beetje wereldvreemd, net als haar gescheiden moeder die de kunsten van de vibrator hoger inschat dan deze van haar gewezen echtgenoot.
Jeanne heeft een baantje bij iets wat op Plopsaland lijkt en dankzij haar tomeloze inzet, en het feit dat de directeur een oogje heeft op haar, krijgt ze een diploma uitgereikt van medewerker van het jaar. Alles loopt goed tot ze haar moeder op de hoogte brengt dat ze een relatie is begonnen met een kermisattractie.
Het absurde idee kon verzonnen zijn door Quentin Dupieux, toch is Jumbo allesbehalve een billenkletser. Jumbo is eerder een futuristisch portret van een waanzinnige liefde die probeert gestopt te worden. Of zoals Sam Louwyck-die de vrijer van de moeder vertolkt-het zo mooi verwoordt : “Het is raar, maar ze doet er niemand kwaad mee”.
Het enige wat de film nekt is de eentonigheid van een kermisattractie, je kan het wel met allerlei kleuren gaan belichten of het onderdompelen met wat rook, uiteindelijk is het niet meer dan een flikkerend vehikel dat op en neer gaat, ook al lijkt het soms of Zoé Wittock een ode wil brengen aan Close Encounters Of The Third Kind, wat overigens prachtige beelden oplevert.
Net zoals Alexia het deed in Titane wordt er gevreeën met oliesmeersel wat shots oplevert die doen denken aan Peter Strickland zonder dat het te pretentieus wordt, maar wel prestigieus. Negentig minuten is misschien net iets te lang om getuige te zijn van deze aparte relatie, zo werkt de finale echt niet, maar los daarvan is Jumbo één van de meest vreemde-en zonder meer originele-vondsten in Belgisch filmland.
GENRE: arthouse
JAAR: 2020
REGISSEUR: Zoé Wittock
CAST: Noémie Merlant, Emmanuelle Bercot, Bastien Bouillon
LAND : BELGIE, FRANKRIJK, LUXEMBURG
