Het tweede deel van de Arabian Nights-trilogie gaat dezelfde weg op als het eerste deel. Aan de hand van de vertellingen uit Duizend-en-een-nacht, met als vertelster prinses Sheherazade, worden de crisisjaren van Portugal tijdens 2013-2014 verder onder de loep genomen. Nog meer dan in het eerste luik weet maker Miguel Gomez ook hier visueel te scoren.
Hier stelt de Portugese cineast in de drie hoofdverhalen één persoon of koppel centraal. Het individu speelt hierdoor een meer belangrijke rol dan in het eerste deel. De vroegere status biedt geen houvast in het Portugal van na de crisis. In het vergeten Portugese hinterland waar het enige moderne de politiedrones zijn die op zoek gaan naar de voortvluchtige Simao doet zijn verleden er niet meer toe. In tijden van crisis zich afkeren tegen lokale gezaghebbers verlegt de aandacht van het volk waardoor de gezochte man kan uitgroeien tot iets helemaal anders wat leidt tot een aantal bizarre situaties met een ietwat surrealistische sfeer waarbij hij door drie vrouwen bijna als een soort koning behandeld wordt.
Het sterkste stuk van de twee films is het tweede deel The Tears of the judge. Visueel opent dit luik geweldig wanneer een naakte vrouw net na haar ontmaagding in de nacht haar moeder belt om haar te melden dat het gelukt is. Om dan dit verhaal een heel andere wending te geven en uit te monden in een filering van de hele Portugese samenleving als een soort ketting van miserie, ellende en wanhoop. Hoe fout versus goed nooit zwart wit is binnen het kader van een proces die men opentrekt naar de hele samenleving. Het is geniaal hoe Gomez hiermee eigenlijk het proces maakt van heel Portugal, maar met mededogen voor elke schakel.
Om dan over te schakelen naar misschien wel het meest emotionele deel tot nu toe van zijn trilogie waarin hij huisdieren, de moeilijke situatie van de oudere generatie en hun verlies aan levenswil samensmelt tot een ontroerende kijk op het dagelijkse leven van zij die aan de rand van de samenleving wegkommeren in grote appartementsblokken met een te klein pensioen en voor wie een hondje of ander huisdier hun enige zonnestraal vormt in hun schijnbaar doodlopend leven. En waar sociale controle enkel en alleen nog afhangt van zij die nog enige interesse tonen in de medemens. Ook hier steekt Gomez kleinere verhalen in verhalen, om je als kijker zo nog meer onder te dompelen in deze woongemeenschap en de armoedige omstandigheden waarin ze leven.
Genre: drama
Jaar: 2015
Regisseur: Miguel Gomez
Cast: Crista Alfaiate, Chico Chapas, Luísa Cruz, Pedro Caldas, Gonçalo Waddington, Margarida Carpinteiro, Carla Maciel, Gracinda Nave, Carloto Cotta, Mariana Martins, Pedro Inês, José Manuel Mendes
Land: Portugal, Frankrijk, Duitsland, Zwitserland
Speelduur: 131 minuten
