Jarenlang ging Christopher Robin naar 100 Acre Wood bij zijn vrienden: een groepje antropomorfische dieren met wie hij vele avonturen beleefde. Zoals alle kinderen werd ook hij groot en ging hij studeren waardoor hij zijn maatjes in het bos niet meer kon bezoeken. Als hij had geweten welke gevolgen dit zou hebben, dan had hij hen nooit alleen achtergelaten.
Een groepje van zes studenten hebben een vakantiehuisje geboekt in 100 Acre Wood voor een leuk off-the-grid meidenweekend zonder telefoons, internet of social media. Een weekend van herbronnen, niet dat de vrouwen veel zullen moeten relaxen. Er zijn namelijk twee monsterlijke figuren, één half mens-half beer en één half mens-half varken, die het niet hebben gemunt op vreemden in hun bos.
24 mei 2022 is een datum waarop het hart van menig Disney-fan stilstond, want
filmmaker Rhys Frake-Waterfield onthulde toen zijn plannen voor een Winnie The Pooh– horrorfilm. Eerder in januari van datzelfde jaar belandde het boek Winnie The Pooh van A.A. Milne en E. H. Shepard in het publiek domein. Frake-Waterfield was er dan ook opgebrand om de eerste te zijn om de “uiterst logische” stap zou zetten om deze geliefde kinderheld om te zetten naar een bloeddorstig monster. Nog geen jaar later keren we terug naar 100 Acre Wood, dit keer niet om vrienden te maken maar om te vechten voor om het leven. Ofschoon, dat was toch de belofte. De realiteit is dat je eerder zal moeten vechten om wakker te blijven bij deze uiteindelijk vergeetbare horrorparodie…
Dat de snelste zijn, niet altijd de beste optie blijkt wordt wel snel duidelijk. Het beste dat je van deze horrorfilm kan zeggen (naast de 84 minuten), is dat het wel veel doet wat het belooft met z’n titel. We krijgen een erg moordlustige Winnie die met zijn vriend Knorretje een aardige bodycount bij elkaar weet te sprokkelen en dit met uiterst sadistische methodes zonder dat we er erg lang op moeten wachten.
Na wat gedwongen topless (wat is een horrorfilm zonder blote borstjes zullen de makers gedacht hebben), zien we al een eerste erg brute executie. En ere waar het toekomt, dit is geen one-and-done deal. De moorden zijn over het algemeen van een gelijkaardige kwaliteit met een hoge focus op lichamelijke vernietiging. Een tweede pluspunt dat we schoorvoetend toegeven dat de hoofdcast niet vervelend is. De makers proberen de kijker er niet van te overtuigen dat deze onschuldige burgers op één of andere manier hun vreselijke lot niet of wel verdienen.
Misschien hadden ze dat toch beter wel gedaan dan had het plot mogelijks wat meer vlees op z’n botten. Nu zijn er de vragen: Waarom? Waarom gebeurt dit? Wat motiveert de moordenaars? Men heeft het over een Christopher die zijn dierenvrienden alleen liet waardoor ze in een strenge winter verwilderd zijn, maar waarom de plotse Wrong Turn– aanpak die al eerder is gedaan? Komt daarbij het feit dat onze moordenaars wel echt lelijke maskers dragen. Dat terwijl er genoeg andere opties waren om de premisse van een Winnie-the-Pooh horror te doen werken. Maar dat vraagt moeite en nergens wekt de film ook maar enigerlei de indruk dat men dit wilde doen en die zonder de Winnie-controverse onopgemerkt in de koopjesbak of als streamingsdienstvulling zou geëindigd zijn.
De 5 Razzie-nominaties die werden verzilverd liegen er niet om. Winnie The Pooh: Blood and Honey is een bedroevend nieuw dieptepunt in cynische filmerij die op papier best wel leuk oogde. Nergens voelt deze horrorparodie op Winnie The Pooh vernieuwend, origineel of duister aan dat terwijl de parodie-premisse nodig was om aandacht te trekken.
Een mager plot met spuuglelijke maskers en het soort beslissingen waar je beter niet over nadenkt. Het enige wat in het voordeel van deze film pleit, is dat de cast niet strontvervelend is – wat de film ongetwijfeld gespaard heeft van nog meer Razzie-nominaties) – of de moorden die gruwelijk creatief waren. Ondertussen is er al een sequel aangekondigd die eerstdaags verschijnt, alsook een gedeeld universum in de vorm van Twisted Childhood Universe met nachtmerrieversies van Bambi en Peter Pan. Laat ons vooral hopen dat er uit de fouten geleerd zal worden.
Genre: horror
Jaar: 2023
Regisseur: Rhys Frake-Waterfield
Cast: Nikolai Leon, Maria Taylor, Natasha Rose Mills, Amber Doig-Thorne
Land: UK
Speelduur: 84 minuten
