Heel wat mensen zijn van mening dat de rol van sheriff Freddy Heflin één van Sylvester Stallone’s beste vertolkingen ooit is en dat het politiedrama van regisseur James Mangold tot het betere werk van Sly tout court behoort, maar daar denkt de acteur toch lichtjes anders over. Stallone haat de film door en door. In een interview liet hij ontvallen dat het door deze film was dat zijn carrière jarenlang in het slop zat. Blijkbaar vergat Stallone dat hij ook dingen als Oscar en Stop! Or My Mom Will Shoot had gemaakt.
Een verrassing is dit niet, want reeds vanaf het begin was het duidelijk dat Mangold en Stallone geen droomduo zouden worden. Mangold aanvaardde met veel tegenzin Stallone als leading actor, want hij vreesde dat door deze casting zijn project een zoveelste Stallone-film ging worden… Films waar Mangold open en bloot op neerkeek.
Van gebrek aan toewijding kun je Stallone niet beschuldigen, zo werd hij 40 kilo’s dikker. De rol van Freddy is ook een zeer atypische Stallone-rol. Hij is halfdoof, een halve lafaard, kan niet goed uit de voeten als er geknokt moet worden en bovendien hangt hij doelloos aan de flipperkast of versuft aan de fles. John Rambo en Rocky Balboa zijn verder af dan ooit, en toch toont Stallone in deze film dat hij dit soort rollen aankan.
Stallone mag zeggen wat hij wil, maar het was zonder meer de allereerste keer dat hij lovende woorden kreeg van critici. In Stockholm ontving hij de prijs voor beste acteur en de film mocht op het Filmfestival van Venetië meedingen naar de grote prijs. Zelfs Cannes had interesse, maar omdat hiervoor re-shoots nodig waren haakte Miramax af, wellicht omdat ze al lang door hadden dat de film geen succes zou worden zoals ze gehoopt hadden. Want met een cast als Harvey Keitel, Ray Liotta, Robert De Niro en Robert Patrick verwacht je toch meer dan een paar lovende woorden van de pers en een paar weken in de cinema.
Dat moet ook James Mangold hebben gedacht. Een regisseur die met titels als Girl, Interrupted, Walk The Line, The Wolverine, Logan of Ford V. Ferrari (wat hem een nominatie opleverde voor de Oscar voor Beste Film) normaal niet bij de chouchous van de pers zit, maar wel bij de big boys van Hollywood. Ook bij ons deed de film niks, maar werd wel een hit op de dvd-markt omdat deze uitkwam op RCV en zoals dat steeds het geval is bij dit label, kon je deze titel zelfs bij de lokale kruidenier vinden voor een euro. Meestal moet je opletten voor dit soort films, maar niet van Cop Land, want dit (ongeloofwaardig) drama over corrupte flikken uit New York is van de eerste tot de laatste seconde briljant.
Cop Land was de tweede film van James Mangold, daarvoor verscheen van hem Heavy met Deborah Harry (jawel, Blondie) en Evan Dando (jawel, de melancholische wacko van de Lemonheads) maar met Cop Land zat de filmmaker toch in ander water. De Hudson verdeelt niet alleen New York van het meer landelijke New Jersey, maar ook blijkbaar het soort flikken. Het is in dat laatste waar Stallone een sheriff is. Een job die hij tegen wil en dank moest aannemen. Het liefst van al zou hij net zoals zijn New Yorkse politievriendjes achter de grote boeven lopen, maar door een gehoorprobleem moet hij noodgedwongen zijn tijd slijten met de snelheid van voorbijrijdende auto’s te controleren of bij een oude oma een kat uit de boom halen.
Wat Freddy niet weet is dat een deel van de flikken in New York één malafide bende is die onder toezicht van Ray Donlan (Harvey Keitel) alles mag doen zolang ze maar luisteren. Zelfs wanneer één van hen, Murray Babitch aka Superboy (Michael Rapaport), na een nachtje stappen in een dronken bui en zogezegd uit zelfverdediging op een auto begint te schieten en daarbij twee mannen doodt.
De politie je vriend dus. Een film waar je qua waarheidsgehalte misschien weleens de wenkbrauwen van kan fronsen, maar die sterk recht gehouden wordt door de prima vertolkingen. Op Annabella Sciorra na die een beetje dienst doet als love interest van Stallone is dit vooral een mannenfilm. Veel vrouwen lopen er niet rond bij de New Yorkse cops. Althans, in deze film toch niet. En het zijn ook de typische macho’s die je liever niet tegenkomt op straat. Robert Patrick, inclusief de typische gendarme-moustache, zuipt en neukt er op los en slaat iedereen verrot wie hem in de weg loopt. Ray Liotta is zijn typische zelve als aan de coke verslaafde flik die je maar beter niet vertrouwt en Harvey Keitel de organisator van het zooitje. Daartussen loopt er ook een Robert De Niro die steeds maar sandwiches loopt te vreten en tussen de eetpartijen door als officier van Interne zaken het tij wil doen keren. Stallone mag zeggen wat hij wil, maar absoluut een niet te missen filmpje, Sly!
Genre: misdaad, drama
Jaar: 1997
Regisseur: James Mangold
Cast: Sylvester Stallone, Harvey Keitel, Ray Liotta, Robert De Niro, Peter Berg, Janeane Garofalo
Land: USA
Speelduur: 99 minuten
