Kiss & ride: heel schattig aan een station, een tikkeltje minder op de weg. Ook Trevor en Kirsty ontsnappen niet aan de gevolgen van deze roekeloze daad wanneer Trevor de controle over het stuur verliest en door zijn onoplettendheid van een brug rijdt. Trevor kan zich nog net uit het wrak bevrijden en lijkt er met de schrik en een ernstig geval van geheugenverlies vanaf te geraken, maar hoe is het met Kirsty?
De autoriteiten tasten in het duister. Ze wordt als vermist opgegeven en lettend op wat er gebeurd is, wordt haar man de hoofdverdachte van haar verdachte verdwijning. Trevor heeft geen idee wat er met zijn vrouw is gebeurd en probeert zijn leven weer op te pakken, maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Hij was niet altijd een even goede echtgenoot, nam het niet altijd even trouw met zijn echtelijke beloftes en dat begint hem plots zwaar te vallen. Ook zijn er de vreemde visioenen die hem plagen. Monsterlijke figuren die het op hem gemunt hebben alsook de mensen rondom hem, en ook de politie blijft in zijn nek hijgen. Wat heeft hij gedaan om dit allemaal te verdienen?
Wat doe je als je even niet meer weet waar naartoe te gaan met je franchise? Dan breng je de heldin uit eerdere delen terug! Bij A Nightmare on Elm Street heeft het niet langer dan het derde deel geduurd alvorens Nancy Thompson Freddy nog eens mocht verwelkomen in haar dromen, Laurie Strode mag zich om de 20 jaar eveneens verwachten aan een bezoekje van Michael Myers en ook de Hellraiser-franchise kon hun eerste ster niet zomaar laten genieten van haar pensioen.
De zesde Hellraiser markeert de terugkeer van Kirsty Cotton, weliswaar in een rol die een stuk kleiner is dan veel fans hadden gewenst. Toch maakt men er het beste van. De hoofdrol aan haar man geven en haar verdwijning als een constant mysterie in het verhaal houden, zorgt ervoor dat zelfs als wanneer ze niet in beeld is, ze toch nog aanwezig is in het verhaal. Trevor is onze gids naar de vraag wat er met Kirsty aan de hand is, ook al heeft die gaten in zijn geheugen en moet hij afrekenen met nachtmerries. Sowieso speelt Dean Winters het verwarde personage uitstekend. Eveneens interessant is het personage van zijn bazin Gwen, een dominante en seksueel agressieve dame die geen genoegen neemt met een “neen” en Trevor regelmatig ongepast benaderd, zelfs wanneer hij duidelijk geen interesse heeft in haar avances.
Laten we Trevor niet teveel als slachtoffer opvoeren. Hij heeft zelf zijn rauwere kantjes en het is niet zonder reden dat hij cenobieten ziet die ook hier weer een voortreffelijk design hebben. Pinhead is weer eens in Hels diepste krochten op rekruteringstrip geweest en heeft weer 3 nieuwe interims meegebracht voor zijn “gash”. The Surgeon, Stitch en Bound maken hun debuut in de canon en die mogen er zeker zijn, net zoals de kills.
Maar het is vooral het einde die Hellraiser:Hellseeker bij de beste van reeks weet te vegen. Uiterst bevredigend, met de nodige opheldering inclusief één van Pinheads beste oneliners. Net daarom zijn de mindere puntjes spijtig. Vele fans zullen nog meer van Kirsty Cotton hebben willen zien, zeker omdat ze gespeeld wordt door Ashley Laurence, ook al was er de onzekerheid of de originele actrice wel wilde terugkeren. Met Sarah-Jane Redmond had men al een vervangster in het achterhoofd die uiteindelijk de rol van Gwen kreeg. De fysieke gelijkenissen tussen Gwen en Kirsty vormen dan ook best leuke toets.
Qua bloed is Hellraiser:Hellseeker ook één van de meer bescheiden delen in de reeks, wat niet noodzakelijk slecht is, maar toch opvallend. Een laatste minpunt zijn de effecten naar het einde van toe. Jongens, dit is niet Men in Black II, laten we daaruit dan ook geen ideeën importeren. Het terughalen van een ouwe getrouwe kan wonderen doen, maar dat is niet wat Hellraiser: Hellseeker een leuke film maakt. Het verhaal speelt met realiteit, gelijkaardig aan hoe Hellraiser: Inferno dat deed maar nu met meer ingetogenheid en dat komt de film enkel maar ten goede. Hellseeker weet verder een aangenaam mysterie te brengen zonder de kijker te desoriënteren en de pay-off van dit mysterie is één van beste van de reeks. Wel moeten ze in deze films toch wat voorzichtiger zijn met het introduceren van nieuwe cenobieten. Die zijn wel leuk om te zien maar als je er zo weinig mee doet, kan je ze beter hergebruiken. Ook mocht het gerust wat bloederiger en zonder dubieuze CGI zijn. Maar een film hoeft natuurlijk niet foutloos te zijn om toch nog te kunnen aanraden, zij het dan misschien vooral aan de meer die-hard Hellraiser-fans.
Genre: horror, mysterie, thriller
Jaar: 2002
Regisseur: Rick Bota
Cast: Dean Winters, Ashley Laurence, Doug Bradley, Sarah-Jane Redmond
Land: Canada, USA
Speelduur: 88 minuten
