Het is sinds Licorice Pizza geleden – en dan nog in een kleine rol – dat we nog iets van Sean Penn zagen. Steeds in de weer met zijn moedige kruistocht tegen het onrecht in Oekraïne, maar de acteercarrière zit al een tijdje in het slop. Ten minste als de recette een barometer is, want goed acteren kan de ex van Madonna nog steeds. Getuige zijn laatste Asphalt City die vrijwel geruisloos de bioscoop binnensloop en naar alle waarschijnlijkheid daar even vlug uit zal verdwijnen. Ten onrechte.
Reeds in de prille startblokken stapelden de problemen zich op. Zo werd de oorspronkelijke titel Black Flies, de naam waaronder hij deelnam aan de competitie voor de Gouden Palm, op het nippertje vervangen. Blijkbaar vonden de producers de titel van het gelijknamige boek van Shannon Burke niet goed genoeg en werd er uiteindelijk gekozen voor Asphalt City, waardoor de film op het internet met twee verschillende namen te vinden is. Nooit een goed teken, kijk maar wat er een paar maanden geleden gebeurd is met The Holdovers van Alexander Payne die bij ons per se de zalen in moest als Winter Break. Ook met de keuze van de hoofdrol was er het één en ander aan de hand. In eerste instantie zou Mel Gibson de ster van dit drama worden. Gelukkig zijn we daar gespaard van gebleven en werd er gekozen voor Sean Penn.
Zelden zag je de ster uit Milk of Mystic River zo doorleefd als in dit gitzwart drama. Een zwaarmoedige tronie die perfect past bij het personage van Gene Rutkovsky, een ambulancier die als eenzaat door het leven gaat. Zijn huwelijk liep al een hele poos terug op de klippen, terwijl hij als hulpverlener nog steeds psychisch lijdt onder de ravage die hij zag op 9/11. Tijd om te recupereren is er niet. Tien minuten nadat een slachtoffer in zijn handen sterft, wordt hij alweer opgeroepen om in het chaotische nachtleven van de metropool een ander leven te redden.
Pottenkijkers hoeft hij niet, al moet hij noodgedwongen samenwerken met de rookie Ollie Cross (Tye Sheridan die we kennen als Scott Summers/Cyclops uit de X-Men-films en het Spielberg-vehikel Ready Player One). De tegenstelling tussen de twee kan niet groter. Ollie gelooft nog steeds dat hij de wereld kan veranderen, terwijl je Gene niets meer moet leren over de hardheid van het bestaan. Asphalt City is dan ook opgebouwd rond het wel vertrouwde buddy cop-concept, twee personages die eerst elkaar niet kunnen luchten, maar daarna maatjes voor het leven worden. Tot zo ver de platgetreden clichés.
Regisseur Jean-Stéphane Sauvaire (Johnny Mad Dog en A Prayer Before Dawn) spaart de kijker niet van ellende. Het is lang geleden dat New York visueel zo fantastisch, maar ook zo beenhard in beeld is gebracht. De toeristische plekjes beperken zich tot de skyline, voor de rest dalen we af in de duistere kronkels van de big apple. Sauvaire trommelt de ambulanciers niet op voor spectaculaire auto-ongelukken, wel staan we oog in oog met een lijk dat al in verre staat van ontbinding is of een junkie die volgespoten met heroïne een baby baart. Confronterend.
Dat dit drama net niet het niveau van een absolute must-see haalt is te wijten aan een ietwat te stugge plotwending, soms te ongeloofwaardige personages en een net iets te hoge dosis voorspelbaarheid. Niet dat dit al te storend wordt, wel had dit anders met gemak de evenknie kunnen worden van Martin Scorsese’s Bringing Out the Dead die door Jean-Stéphane Sauvaire zonder twijfel meerdere malen werd bekeken. Een film die helaas gedoemd lijkt om snel vergeten te worden, maar laat dat geen reden zijn om Asphalt City (onthouden die titel!) niet te zien.
Genre: drama
Jaar: 2023
Regisseur: Jean-Stéphane Sauvaire
Cast: Sean Penn, Tye Sheridan, Gbenga Akinnagbe, Raquel Nave, Kali Reis, Michael Pitt, Katherine Waterston, Mike Tyson
Land: USA
Speelduur: 120 minuten
