1922, in een rustig, pittoresk boerderijtje in Hemingford, Nebraska broeit er een storm. Wilfred ‘Wilf’ James woont er met zijn vrouw Arlette en hun 14-jarige zoon Henry, maar het koppel is al een tijdje niet meer gelukkig. Ze hebben een onoverkomelijk meningsverschil over hun toekomst. Waar Wilfred zijn toekomst op de boerderij ziet tot ze die kunnen overlaten aan hun zoon Henry, wil Arlette zo vlug mogelijk weg voor een nieuw stedelijk leven. Tot Wilfs chagrijn heeft vrouwlief alle kaarten in handen. Hij mag dan misschien wel de man des huizes en de baas van boerderij zijn, toch is het gigantische terrein en alles erop haar exclusieve eigendom. Arlettes besluit staat vast waardoor Will uiteindelijk maar met één daad één uitweg ziet.
Als het op horrorfilms die gebaseerd zijn op boeken aankomt, dan is er één schrijver die er met hoofd en schouders uitsteekt: Stephen King en waarmee je overigens de straat kan beleggen. Goede, boektrouwe adaptaties daarentegen zijn iets dunner bezaaid. Af en toe kruist er toch zo’n wonder ons pad zoals Zak Hilditch’s horrordrama 1922 uit 2017. De gelijknamige novelle was al een aangrijpend portret van een man in verzet, maar het is Hilditch die het nu frame voor frame, geluidje voor geluidje met chirurgische precisie trouw vertaald in een duistere prent.
Het is natuurlijk niet alleen Hilditch die met alle eer gaat lopen. Zijn werk achter de camera en zijn trouwe script zijn dan wel meesterlijk, heel veel tilwerk wordt eveneens door zijn kleine, maar geweldige cast geleverd zoals Thomas Jane die een adembenemende perfectie als de getormenteerde Wilfred James belichaamt: een rustige en beheerste man in wie er stilaan een gruwelijk monster huist, doch nooit zijn ijselijke kalmte verliest.
Dit is niet één van Kings manische gekken, wel een man die exact weet waar hij elk moment mee bezig is en dat vergeet je nooit. We zien hem veranderen van een gelukkige echtgenoot en liefhebbende vader naar een man met een duistere missie. Ook zonder dialoog of de begeleidende voice-over zie je duidelijk waar zijn gedachten liggen en hoever zijn plannen eigenlijk staan.
Dylan Schmidt geeft eveneens perfect gestalte aan zijn Wilfred’s partner-in-crime Henry die zijn onschuld verliest in de storm van zijn thuissituatie. In zijn interacties met liefje Shannon Cotterie (lieflijk neergezet door Kaitlyn Bernard) zien we dat hij alles in zich had om op te groeien tot een goede jongen en net dat maakt zijn hemelval des te pijnlijker. In alle opwinding mogen we niet de spilfiguur in deze tragedie vergeten: mevrouw Arlette James (gespeeld door Molly Parker). Niet zomaar een volledig onschuldig slachtoffer, want met haar doelbewuste ontworteling van haar hele gezin voor haar eigen dromen, graaft ze onbewust scène achter scène haar eigen graf.
Er is dan ook weinig aan te merken op dit karaktergedreven horrordrama, waar de psychologie van de complexe tragedie overheerst ten opzichte van meer typische griezelelementen. Enkel de scènes van dierenmishandeling zal misschien wat moeilijker zijn voor de dierenvrienden. Desalniettemin heeft Zak Hilditch een perfecte adaptatie neergezet, zowel visueel als narratief en mag hij, als het van ons afhangt, dat in de toekomst nog doen. Absolute aanrader en een must-see voor Stephen King fans. 1922 is exclusief te zien op Netflix.
Genre: misdaad, drama, horror
Jaar: 2017
Regisseur: Zak Hilditch
Cast: Thomas Jane, Molly Parker, Dylan Schmid, Kaitlyn Bernard
Land: USA, Canada
Speelduur: 102 minuten
