Godland vertelt het verhaal van de jonge Deense priester Lucas (Elliott Crosset Hove) die in de 19e eeuw de opdracht krijgt om een kerk te gaan bouwen in een IJslands gehucht waarvan je het aantal inwoners op één hand kan tellen. Het is een tocht die je perfect, en zelfs veel gemakkelijker, met een boot zou kunnen ondernemen maar de jonge avonturier – deze indruk geeft Lucas je toch in het begin – kiest ervoor om de helse expeditie te voet en met wat paardenkracht te ondernemen, met alle desastreuze gevolgen vandien.
Lucas krijgt van overal te horen dat hij niet weet waaraan hij begint, maar de man volhardt in zijn beslissing. God is immers aan zijn zijde, tenminste dat denkt en hoopt hij. Om het nog wat moeilijker te maken sjouwt hij ook nog eens een loodzwaar fototoestel mee zodat hij onderweg de mensen kan fotograferen, ook al komt hij tijdens zijn tocht geen enkele sterveling tegen. Maar hij doet het ook om de natuur op de gevoelige plaat vast te leggen en dat kan je hem maar moeilijk kwalijk nemen, wat je als toeschouwer overigens door de imposante natuurbeelden meermaals te zien krijgt.
Godland heeft wel een zeer vrome titel, maar daar merk je in de film maar weinig van want als er één afwezige in deze arthouseparabel zit dan moet het wel de zalvende hand van een opperwezen zijn.
Lucas’ goede bedoelingen worden gefnuikt door allerlei vijandigheden. In de eerste plaats door de natuur die meermaals laat voelen dat zij de enige meester is in dit heroïsche verhaal. Naast de onoverbrugbare natuurwetten komt er ook vijandigheid opduiken via de tolk Ragnar (Ingvar Sigurdsson) die Lucas er telkens op wijst dat Denen en IJslanders een compleet verschillend volk zijn. Deze veronderstelling blijkt bij zijn aankomst nog te kloppen ook want de IJslanders vinden de priester maar een rare snuiter die ze liever niet hadden zien komen.
Net zoals Werner Herzog het zo vaak deed vertelt ook Hlynur Pálmason in zijn epos de waanzinnige strijd van een man die weliswaar zeer goed weet dat hij die nooit zal winnen maar door zelftrots – en waarschijnlijk omdat er niks anders is – weigert om ook maar één duimbreed toe te geven. Pálmason kiest bewust voor de 1.33:1-aspect ratio wat voor een onbehaaglijk, bijna claustrofobisch gevoel zorgt, mede door het genie van cinematograaf Maria von Hausswolff die alles uit haar camera perst.
Een film van weinig woorden. Niet dat dit stoort want het verhaal over een einzelgänger die vecht voor zijn idealen is duidelijk. Minder duidelijk wordt het waarom je God zou moet eren als blijkt dat die je in de steek heeft gelaten.
Godland is een film die je vooral op het grote scherm moet zien, al was het maar voor de betoverende natuurbeelden die op zich alleen al een heus huzarenstukje vormen. De film is dan wel traag en vergt inspanningen, maar de compensatie van de magische filmtaal is er alleen maar des te groter door.
GENRE: arthouse, drama
JAAR: 2022
REGISSEUR: Hlynur Pálmason
CAST: Elliott Crosset Hove, Ingvar Sigurdsson, Vic Carmen Sonne ,Jacob Lohmannn
LAND : DENEMARKEN, IJSLAND, FRANKRIJK, ZWEDEN
