De Franssprekende Belg Stéphane Vuillet keerde bijna naar ons land terug met een Beer uit Berlijn voor zijn gracieuze sociale komedie 25 Degrés en Hiver. Uiteindelijk werd dit innemend langspeelfilmdebuut op de Berlinale toch nog bekroond met de lezersprijs van de krant Berliner Morgenpost.
Op een doordeweekse winterse dag stijgt de temperatuur in Brussel tot zomerse hoogten. Dit klimatologisch akkefietje fungeert als metafoor voor de successieve stijging van de innerlijke en emotionele belevenissen van vijf markante personages die wegens onvoorziene omstandigheden, gedurende een etmaal, als drukke mieren de eclectische Europese metropool doorkruisen.
De haveloze en dromerige Miguel komt aan de kost als voucher- en vliegtuigticketleverancier voor een bedrijvige touroperator. Wanneer hij zich op de uitzonderlijk warme dag verslaapt, is dit argeloos fait divers de rechtstreekse aanleiding voor een onwaarschijnlijke cumul aan uitzonderlijke gebeurtenissen. Zonder het goed te beseffen zit hij plots opgezadeld met Sonia, een Oekraïense inwijkeling zonder papieren. Zij zoekt hulpeloos naar haar geïmmigreerde geliefde, maar Miguel heeft andere kopzorgen. Door een ontevreden klant slaan de stoppen bij Juan – Miquels hyperkinetische broeder die nota bene het overdrukke reisbureau runt – door en zit zijn koerier daarom kort op de hielen. Op de koop toe belandt zijn doddig dochtertje Laura in het ziekenhuis ten gevolge van een onschuldige vechtpartij op school. Gelukkig is Abuelita, zijn overbezorgde en babbelzieke moeder met een gouden hart, bereidt om Laura op te vangen.
Het vrolijke kwartet probeert de snikhete dag te overleven terwijl het wordt gestalkt door de reisorganisator op ‘de rand van een zenuwinzinking’. Miguel hoopt ondertussen op een verzoening met zijn naar New York uitgeweken ex. Laura op haar beurt verlangt innig naar haar moeder. Sonia’s speurtocht naar innerlijke stabiliteit dreigt faliekant af te lopen en Abuelita zet haar eigen misnoegdheid en nostalgie tijdelijk aan kant in de hoop zo haar steentje bij te dragen in de queeste naar optimale toekomstperspectieven van de jongere generaties. En Juan die raast als een bezetene achter zijn broeder aan om hem de huid vol te schelden, maar eigenlijk om zijn onkunde te camoufleren in de hoop zijn bedrijfje alsnog te redden.
25 Degrés en Hiver is een heerlijke, vertederende en optimistische roadmovie die zelfs koele haarklovers zullen knuffelen. Hoewel scenarist en regisseur Vuillet vertrekt van het brandend actueel maatschappelijk migratieprobleem, is de prent geen politiek of kritisch statement. Integendeel is het een uitgangspunt voor een humane en sociabele komedie waarin de innerlijke en herkenbare zoektocht naar de meaning of life en het sentiment centraal staat.
De bijna schoolexemplarische personages – symbolen voor de integrale modale bevolking – zijn psychologisch degelijk uitgewerkt en deze mensen van vlees en bloed wekken empathie op. Als toeschouwer ben je bijna spontaan betrokken in hun ontroerende odyssee naar hoop en liefde. Het fantastisch ensemblespel van de uitstekende acteurs – al is het wel pijnlijk om de bekende radio- en televisiepresentator en filmproducent, wijlen Daniël Van Avermaet, te zien verschijnen in een cameo als kok -, de luchtige humor (Juan als koeter in matadorplunje is ronduit hilarisch), het opgewekt sfeertje, de hop-on-hop-off-tour doorheen een ongekend Brussel, de fascinerende (Spaanse) muziek en de frappante regie, levert een elegante en heerlijke komedie op.
Genre: drama
Jaar: 2004
Regisseur: Stéphane Vuillet
Cast: Jacques Gamblin, Ingeborga Dapkounaite, Carmen Maura, Raphaelle Molinier, Pedro Romero, Laurence Vielle, Lubna Azabal
Land: België, Frankrijk, Rusland, Spanje
Speelduur: 90 minuten
