Wanneer een groepje vrienden zonder alcohol valt tijdens een weekendje in een gehuurd landhuis, vinden ze in hun zoektocht naar extra drank iets anders om zich mee te amuseren: een oud spel tarotkaarten. Eén voor één en volkomen onbezonnen laten ze de astrologe van hun groepje hun toekomst voorspellen en daarbij overtreden ze één belangrijke regel: doe nooit voorspellingen met iemand anders zijn kaarten! Eén voor één komen de voorspellingen op verrassende en gruwelijke manieren uit…
Geïnspireerd op de in 1992 gepubliceerde tienerhorrorroman Horrorscope van Nicholas Adams, is Tarot de nieuwste tienerhorror die op een vrolijke manier eer brengt aan de traditie dat spelen met krachten die men niet kan begrijpen zelden goed afloopt. De schuldige deze keer? Een spel vervloekte Major Arcana-tarotkaarten… Elke lezing belooft de ondergang van het slachtoffer te worden, met het figuur op hun 13de kaart als de finale ongeluksbrenger.
Simpel genoeg als premisse. Deze horrorfilm doet zeker geen moeite om het plot ingewikkelder te maken dan nodig is. Meteen na de opzet van het verhaal start de actie en dat is ook waar deze horrortitel het meeste plezier weet te brengen. De atmosfeer zit voor een groot deel van de prent best goed en met een grote slachtofferspoel alsook evenveel monstermoordenaars weten de makers leuke, memorabele momenten af te leveren.
De moordlustige tarotfiguren die ontworpen zijn door horrorartiest Trevor Henderson ogen gedenkwaardig en hun jachttechnieken zijn ronduit meedogenloos. Met beproefde tactieken zoals spelen met licht en schaduw, het creëren van geluid en het in de war sturen van technologie weten ze hun doelwit in het nauw te drijven in aangename intense scènes.
De rol die de gemaakte voorspellingen bij elk levenseinde spelen, is zeker ook een meerwaarde, en wordt maar lichtjes gehinderd door de PG-13 rating. Die dwingt misschien wel tot een meer bescheiden kijk op de moorden, toch weet Tarot met dank aan slim perspectiefgebruik ook hier een interessante mouw aan te passen. Zonder expliciet te gaan, voelen de levenseinden wreed en ongewoon aan en doet het eigenlijk maar weinig afbreuk aan de griezeligheid van deze momenten. Enger dan de moorden zelf, is het ijle tempo waarmee ze elkaar opvolgen.
De horrorprent gaat als een sneltrein vooruit en het beetje expositie over de geschiedenis van het tarotspel was dan ook erg welkom. De clichés terzijde, is het een leuk intermezzo tussen het uitdunnen van de toch wel aardige cast. Ondanks de hand die ze er zelf onbewust in hebben, wordt het gevoel dat ze dit verdienen je nooit opgedrongen. Het resulteert dan ook in vermakelijke tienerhorror.
Maar we zouden liegen als we niet zouden zeggen dat hier toch meer had ingezeten. Zo hadden de monsterdesigns, leuk als ze zijn, toch nog net iets meer flair kunnen gebruiken. Trevor Henderson staat bekend om zijn unieke creaties, zoals de internethit Sirenhead, zijn tarotmonsters voelen daarmee vergeleken toch eerder doordeweeks aan.
De grootste struikelblokken vinden we aan het begin én het einde. De manier waarop ze de tarotkaarten vinden voelt te gemakkelijk en ondoordacht aan, terwijl het einde dan weer te braaf is, ondanks de vele mogelijkheden. Er waren volgens de makers twee eindes gemaakt, de vraag is dan ook of dat andere slot niet beter zou hebben gewerkt.
Tarot is zeker geen verkeerde genreprent, in het bijzonder voor het jongere doelpubliek, maar had het zijn kaarten anders gespeeld, dan lag er zeker franchisepotentieel in zijn toekomst. Het mocht nog allemaal iets origineler en vooral gedurfder. Want nu zullen sequelkansen, meer dan ooit afhangen van het lot dat het beschoren is aan de kassa…
Genre: horror
Jaar: 2024
Regisseur: Spenser Cohen, Anna Halberg
Cast: Harriet Slater, Adain Bradley, Avantika Vandanapu, Jacob Batalon
Land: USA
Speelduur: 92 minuten
