Door het internationaal succes van haar speelfilmdebuut Saint Omer die onder meer de grote winnaar werd op FilmFest Gent 2022 werd Alice Diop een naam in cinefiele middens. Toch is ze al sinds 2005 bezig met het maken van documentaires die een voor één het racisme hekelen.
Een daarvan is La mort de Danton die in 2011 uitkwam.
We volgen Steve Tientcheu, een Franse acteur van Kameroense afkomst die opkijkt naar Jean Gabin en Lino Ventura. Het is zijn droom om net als Gerard Depardieu, een ander voorbeeld, de rol te spelen van Danton. Onmogelijk zo blijkt want er wordt niet gekeken naar het talent, wel naar de huidskleur. In plaats daarvan moet Steve zich tevreden stellen met de rollen als zwarte man, zoals in de toneelversies van Driving Miss Daisy of In The Heat Of The Night. Het zijn vertolkingen waarmee Steve succes oogst en zijn docenten paait, maar zelf is hij er minder tevreden over en noemt zichzelf de straathond van de toneelklas.
De Senegalese documentairemaakster Alice Diop weet wat ze moet doen om de waarheid hard te doen aanvoelen. Dat doet ze zonder melig te doen of medelijden op te wekken, maar gewoon door het registreren van wat flarden uit gesprekken waarin we een man zien die angst heeft dat al zijn inspanningen voor niets zullen zijn. Als zwarte mag je in Frankrijk wel voetballer of straatveger worden, maar als toneelacteur liggen de kaarten toch anders. Naast wat straatbeelden van Parijs of ritjes in de trein, krijgen we heel wat repetities te zien. Die laatste duurt net iets te lang waardoor La mort de Danton net niet die mokerslag wordt die hij zeventig minuten in zich heeft.
De documentaire eindigt wat uitzichtloos, maar jaren later heeft Steve Tientcheu zich kunnen vestigen als een waarde in de Franse cinema en speelde hij in 2019 een belangrijke rol in Les Misérables en regisseert hij twee jaar zijn eerste kortfilm La Chimère.
GENRE: documentaire
JAAR: 2011
REGISSEUR: Alice Diop
CAST: Steve Tientcheu
LAND : FRANKRIJK
