Eve Duchemin heeft iets met de gevangenis en alles wat er zich tussen deze muren afspeelt. Ze werkte drie jaar in de strafinrichting van Liancourt en keer op keer raakte ze onder de indruk van de verhalen die ze hoorde, en raakte ze geëmotioneerd toen ze zag hoe de gedetineerden door de grote, zware metalen deur op verlof vertrokken.
Eve Duchemin vond dat ze hier iets mee moest doen en in 2016 maakte ze de documentaire En Bataille waarin een portret van een gevangenisdirecteur geschetst wordt en waarmee ze een jaar later de Magritte voor beste documentaire won.
Het bleef daar niet bij, want nu is er met Temps Mort een gevangenisdrama dat begin dit jaar zijn première beleefde op het Filmfestival van Oostende en het verhaal vertelt van drie gevangenen die voor een weekend op verlof mogen gaan, en dat elk op hun eigen manier doen.
Door drie verschillende verhalen te vertellen voelt Temps Mort wat aan als een anthologie, en ligt het voor de hand dat het ene relaas al wat beter is dan het andere waardoor er een onevenwichtige film bestaat, en dan vooral omdat de drie stukken door elkaar verteld worden.
Het beste deel is dat van Anthony (Karim Leklou) die nog een paar jaar moeten brommen en als goede inborst alle brokken met zijn familie – één van de laatste rollen van wijlen Johan Leysen als vader – wil lijmen maar valt voor de verleiding van de drank met alle gevolgen vandien.
Hamosin (Issaka Sawadogo) is de meest mysterieuze van de drie. Hij komt weldra vrij en moet daardoor werken in het weekend als poetshulp, wat een voorwaarde is voor zijn definitieve vrijlating. In datzelfde weekend wil ook hij zijn gebroken familiebanden opnieuw samen rapen.
Het derde personage Colin (Jarod Cousyns in zijn allereerste rol) is de jongste van de hoop. Door zijn criminele excessen heeft hij al zijn mooie tienerjaren vergooid en wil hij een nieuwe weg inslaan, maar op de komende 48 uur liggen er net iets te veel obstakels op de weg.
Temps Mort is zonder meer Waalse ellndeporno – en dat zeggen we niet eens denigrerend – met een knipoog naar (wat had je anders gedacht) de cinema van de Dardenne-broers. Hoewel Duchemin te veel de nadruk legt op de emoties (zowel qua liefde als haat) is dit drama alweer zo’n Waalse titel geworden waar je als mens niet vrolijker van wordt, maar wel als cinefiel in de watten wordt gelegd.
GENRE: arthouse, drama
JAAR: 2023
REGISSEUR: Eve Duchemin
CAST: Karim Leklou, Issaka Sawadogo, Jarod Cousyns, Blanka Ryslinkova, Johan Leysen
LAND : BELGIE, FRANKRIJK
