Wat een leuke weekendje weg had moeten worden voor Kabir en zijn gezin, verandert in een ware nachtmerrie wanneer de tienerdochter onder de invloed valt van een gevaarlijke sadist. Met zwarte magie bindt hij haar aan zich en wordt zijn woord haar wet. Volledig bewust van wat ze doet, kan ze zich niet verzetten tegen diens bevelen. Als hij zegt “spring”, dan zal ze springen. Als hij zegt “sla je zelf”, dan zal ze zichzelf verrot slaan. Aan fantasie heeft de megalomane psychopaat geen gebrek, aan genade daarentegen… Over zijn motieven tasten Kabir en zijn vrouw Jyoti in het duister, wel wordt hen heel snel duidelijk dat niemand echt veilig is in zijn brutaal spelletje.
Bollywood-horror is waarschijnlijk niet het eerste waar je als horrorfan aan denkt als we het over Aziatische genrefilms hebben. Horror uit India zit nochtans al een tijdje in de lift. Zo wordt het regelmatig in de kijker gezet op het genrefilmfestival Razor Reel Flanders onder het tongue-in-cheek Trash Mahal-label en is ook Netflix al jaren een gretige afnemer van deze filmmarkt.
Een terechte interesse als we kijken naar deze Shaitaan, wat overigens Hindisch is voor Duivel – de uitspraak klinkt overigens ook als Satan – en een meer gepast woord om de sadist in dit verrassend sterke horrornarratief te beschrijven, is dan ook moeilijk te vinden. Met hem heeft de film goud in handen. Gemoedelijk en vriendelijk op het eerste gezicht, maar zodra zijn masker valt, toont hij zich als de kwelzuchtige architect van een uiterst wreed en psychologisch spelletje.
Met één van meest creatieve, maar één van de wreedste premisses voor een home-invasionfilm, weet dit relaas van een vleesgeworden Satan raakvlakken te vinden met de 2008 genrefavorieten Martyrs en The Strangers, toch danst deze prent voornamelijk naar het ritme van zijn eigen drum.
Het is haast ondenkbaar voor een Bollywood-productie om geen muziek te integreren omdat het nu eenmaal een hoeksteen van de Indische cinemabeleving is en Shaitaan ontspringt deze dans niet, weliswaar niet zonder alweer een eigenzinnige twist aan de vaste formule te geven, wat gaat van de modernere invulling van het anders vaak best traditionele muzikale intermezzo tot een naargeestige manier om het een plaatsje te geven in het plot.
Ook met de acteerprestaties trekt Shaitaan zich geweldig uit de slag en lijkt iedereen exact te weten wat er van hun personage wordt verwacht: angst, wanhoop en toch een zekere drijfveer om te ontsnappen uit de nachtmerrie. De performances van de familie zijn fantastisch in het bijzonder Janki Bodiwala, als dochter Jahnvi die de rol van onwillige en bange marionet uitstekend vertolkt, terwijl onze duistere beoefenaar van de zwarte kunst een onvergetelijke, duivelse prestatie neerzet.
Af en toe, is het net iets te theatraal om zijn megalomanie te onderstrepen waardoor de film bijna haar angstfactor verspeelt. Ook de computereffecten ogen soms wat minder, wat jammer is voor de interessante camerahoeken. Ook is het voor een horrorfilm met meer dan twee uur best wel een lange rit, toch kan je niet ontdoen van het idee dat er hier en daar wel wat mocht gesnoeid worden, om zo het plot wat strakker te trekken en misschien wat simpeler te houden. Deze kleine minpunten terzijde, drukt Shaitaan zijn eigen stempel op het home-invasiongenre en heeft dit zwaargewicht nu al het potentieel om bij de sterkste horroruitingen van dit jaar te eindigen.
Genre: psychologische horror, thriller
Jaar: 2024
Regisseur: Vikas Bahl
Cast: Ajay Devgn, Ranganathan Madhavan, Jyotika Saravanan, Janki Bodiwala
Land: India
Speelduur: 132 minuten
