De Australische George Miller is niet meteen ’s werelds beste filmmaker. Zeg zelf: op het grappige The Witches of Eastwick en compleet ten onrechte vergeten Lorenzo’s Oil na, maakte hij Babe, de twee Happy Feet-films en het zo goed als compleet verguisde Three Thousand Years of Longing. Het zijn uiteindelijk niet meer dan te verwaarlozen voetnoten in diens biografie, want natuurlijk is hij in de eerste plaats de bedenker van de Mad Max-films wat in 1979 met een lowbudgetfilm die niet alleen van Mel Gibson een wereldster maakte, maar ook de blauwdruk vormde voor de apocalyptische actiethriller.
Na een succesvolle sequel kwam in het midden van de jaren tachtig nog het veel mindere Mad Max Beyond Thunderdome uit die vooral herinnerd wordt door de hoofdrol van Tina Turner. Geheel onverwachts kwam Miller in 2015 met Mad Max: Fury Road op de proppen. Of het nu een remake, reboot of sequel is, maakt allemaal niet zoveel uit. Feit is wel dat Miller hiermee zichzelf op alle vlakken overtrof en er de beste actiefilm in jaren van maakte. Een loodzware erfenis voor zijn nieuwste Furiosa: A Mad Max Saga. En die vergelijking maak je maar beter niet, anders kom je wel van een heel kale reis terug.
Of Furiosa: A Mad Max Saga dan zoveel slechter is dan Mad Max: Fury Road? Helemaal niet, alleen gooit Miller het over een compleet andere boeg. Was de film uit 2015 één lange achtervolging vol adrenalinestoten, dan is Furiosa: A Mad Max Saga een lineair wraakverhaal waarin we de jonge lijdensweg van Furiosa volgen. Er zitten waarschijnlijk dan ook meer dialogen in de laatste Mad Max-film dan in de eerste vier tezamen, gelukkig zonder dat de actie er al te veel onder lijdt.
De film begint met de ontvoering van de piepjonge Furiosa (Alyla Browne als kind en later als jonge vrouw door Anya Taylor-Joy) door een bende bikers die haar schenken aan de machtige Dementus (Chris Hemsworth), een Jezus-achtige leider die met een teddybeer rondzeult en erop uit is om het imperium van Immortan Joe in te nemen, een soort van Jabba de Hut die via Gastown regeert over het meest kostbare wat er naast voedsel te vinden is: benzine!
Furiosa: A Mad Max Saga werd op Cannes door de critici eerder lauw ontvangen, maar daar zal de doorsnee filmliefhebber lak aan hebben. Er zijn wel minpunten zoals de CGI die soms op het randje van het aanvaardbare wankelt of Chris Hemsworth als een vilain wiens misplaatste humor niet altijd bij zijn daden past en nog maar eens onderstreept dat hij één van de meest overgewaardeerde Hollywood-acteurs van dit moment is, maar daartegenover staat wel Anya Taylor-Joy die op haar dooie gemak iedereen naar huis speelt, zelfs Charlize Theron die in Fury Road Furiosa speelde.
De speelduur van 148 minuten is al evenmin een minpunt en zoals collega Chris Craps het eerder aanhaalde, met Furiosa: A Mad Max Saga verveel je je geen seconde, hoewel de meest spectaculaire momenten de achtervolgingen zijn die soms op een copy-paste van deze uit Fury Road lijken. Een meesterwerk is Furiosa: A Mad Max Saga zeker niet, maar net als die andere woestijnfilm (Dune:Part Two) het soort blockbuster dat de cinema nodig heeft om te onderstrepen dat de bioscoopbeleving wel degelijk een meerwaarde heeft, of om het met nog meer simpele woorden te zeggen: als er dit jaar één film is die je op het witte doek moet zien dan is het wel Furiosa: A Mad Max Saga.
Genre: actie
Jaar: 2024
Regisseur: George Miller
Cast: Anya Taylor-Joy ,Alyla Browne, Chris Hemsworth, Tom Burke, Lachy Hulme , Nathan Jones, John Howard, Angus Sampson, Charlee Fraser
Land: USA, Australië
Speelduur: 148 minuten
