Jarenlang was artificiële intelligentie de hoeksteen van de maatschappij, elk facet van het leven werd vereenvoudigend tot een AI met de naam Harlan die de gevaren van de technologie blootlegde. Zijn programmering omzeilend en andere AI’s hackend, werd Harlan de eerste AI-terrorist, die verantwoordelijk was voor miljoenen doden. Enkel door de handen in elkaar te slaan wist de mensheid hem van de planeet te verjagen maar de dreiging was nooit volledig weg. Wanneer 28 jaar later een nieuwe AI-terrorist wordt gevangen, wordt data-analist Atlas Shepherd er bijgehaald om zijn geheugen uit te lezen. Hetgeen ze vindt, is van wereldbelang: de nieuwe verblijfplaats van de vileine Harlan in het Andromeda-stelsel! Wanneer de missie om hem te vangen al direct verkeerd loopt, rust het lot van de mensheid op Atlas’ schouders.
Nieuwe technologie brengt steevast nieuwe doemscenario’s met zich mee, die vaak in geen tijd terrein winnen in fictieland. De laatste in het rijtje is natuurlijk artificiële intelligentie. Terwijl deze opkomende technologie meer en meer alledaags begint te worden, blijven de waarschuwingsverhalen omtrent AI zich enkel maar opstapelen in boeken, games, strips en natuurlijk films, oals in deze Atlas.
Sterk openend met een duistere voorspelling van een AI die Isaac Assimovs eerste wet van robotica klakkeloos naast zich neerlegt en andere programma’s in zijn invloednetwerk weet te trekken om een genocide los te laten op de planeet, slaagt deze Netflix-streamer er eventjes in je te overtuigen dat je iets leuks hebt opgezet. Een illusie die nog even in stand kan gehouden worden met een prachtig futuristische omgevingen op Aarde en adembenemende hologramtechnologie tot de vreselijke realiteit meer en meer begint op te dagen. Onder het dunne laagje mooie vernis vinden we een veelal leeg en teleurstellend vehikel dat zijn 2 uur speelduur absoluut niet kan verantwoorden.
De eerste tekenen aan de wand zijn de zielloze actie waarmee de AI-terrorist wordt benaderd maar het wordt enkel erger wanneer we de planeet te verlaten. GR-37 in het Andromeda-stelsel klinkt, ondanks zijn onherbergzame kwaliteiten, toch als een fascinerende wereld maar na een gedurfde en uiterst chaotische aankomst, zet de omgeving ironisch de trend voort van de rest van de film: leeg, ongeïnspireerd en troosteloos. Op de occasionele storm na, kijken we op een saaie vlakte waar naast wat gevechten met malafide AI-helpers van Harlan eigenlijk niks te beleven valt. Wel, buiten kibbelen met het besturingssysteem van je ARC-suit (een geavanceerd ogende mechsuit met voldoende wapentuig om een kleine infanteriedivisie mee te bevoorraden).
De door Jennifer Lopez gespeelde Atlas heeft een torenhoog wantrouwen tegenover de technologie en hoewel begrijpelijk, is het niet bepaald consequent en hebben we zelden technofobie zulke dodelijke stupiditeit zien aannemen. En het is niet dat het personage ook enigszins leuk wordt gespeeld, toch voelt Jenny vooral aan als een blok aan het been.
Niet dat haar grote tegenstander Harlan, gespeeld door Simu Liu, het er zoveel beter vanaf brengt. Dat schrijvers deze wandelende stromen aan computercode graag menselijke kwaliteiten, gevoelens en zelfs emoties toedichten, is niks nieuws maar je gaat ons toch eens moeten uitleggen hoe je een AI programmeert die zich gedraagt zoals een klimaatactivist die een James Bond-slechterik wordt.
De onthullingen omtrent Atlas en Harlan, hun connectie en hoe het allemaal afloopt is dan op de kop toe ook nog eens pijnlijk voorspelbaar en verder wordt er duidelijk ook net iets teveel verwacht van de CGI. Die is zeker in het begin wel goed, zeker wanneer we in de ruimte zijn, toch heb je eerder het gevoel dat je naar videogamebeelden aan het kijken bent… Nee, voor je volgende futurismefictie fix zoek je het toch beter in andere werken zoals Altered Carbon of Cyberpunk: Edgerunners.
Genre: actie, sciencefiction, drama
Jaar: 2024
Regisseur: Brad Peyton
Cast: Jennifer Lopez, Simu Liu, Sterling K. Brown, Gregory James Cohan
Land: USA
Speelduur: 118 minuten
