Sardinië, het ongerepte eiland direct ten zuiden van Corsica, is met zijn fascinerend woest landschap, heerlijke zandstranden, charmante gastvrijheid en de helderblauwe Middellandse Zee, jaarlijks een geliefd vakantieoord. Hoewel Ballo A Tre Passi (dans van drie passen) uitgesproken opent met een trip van vier onstuimige jongetjes die al liftend naar de koele zee trekken, schetst de Sardische regisseur Salvatore Mereu vooral geen clichébeeld van deze exclusieve toeristische trekpleister maar draait alles rond de authenticiteit van zijn geboorte-eiland.
Inderdaad, want als de rakkertjes na veel moeite eindelijk en voor het eerst in hun leven de zee zien, kijken ze aanvankelijk hun ogen uit om vervolgens dolenthousiast en gelukkig de uitnodigende plas in te rennen. Een gedroomde metafoor die de lente perfect illustreert. Van het seizoen van ontluikende uitbundigheid is het maar een kleine stap om tijdens de snoeihete zomer te genieten van het minnespel tussen de naïeve en simpele schapenhoeder Michele en de hippe Franse toeriste Solveig.
In de herfst bereidt de oude herder Predu druk het huwelijk van zijn kleindochter voor. Belangrijk voor hem is eerder dat hij na lange tijd opnieuw zijn dochter Francesca zal ontmoeten. Zij leeft sinds jaren een teruggetrokken leven als non in een afgelegen klooster. Tijdens het feest danst Francesca met haar vader en heeft ze oogcontact met een oude vriend. Een stortbui maakt een eind aan de feestvreugde. Tijdens de terugrit naar het hospitium tuurt ze door het enge busraampje vol weemoedig, gelaten en eenzaam naar haar geboortedorp. In volle eindejaarsroes pikt Giorgio opgewekt zijn klein pensioentje op in het lokale postkantoor. Hij snelt huiswaarts want hij heeft een gekruide date met Palla, een welgevormde en warmhartige prostituee. Het levensgenietende stel drinkt, eet en danst naar hartenlust,maar na een tijdje heeft Giorgio nood aan wat bijslaap. Ontwaken doet hij echter niet meer. Een harde maar realistische scène die aangrijpend de winter weergeeft als irreversibel eindpunt van de levenscyclus.
Ballo A Tre Passi is een sterk autobiografisch, melancholisch en intrinsiek langspeelfilmdebuut dat aan de hand van enkele uitgesproken humane, sensibele maar vooral plezierige faits divers (symbolen voor universele thema’s) het archaïsche, maar vooral emotionele leven van mensen van vlees en bloed beklijvend schetst. De individuele anekdotes die in feite de levensloop van één persoon voorstellen, zijn lyrisch ingepast in een documentair en melancholisch aandoend verhaal dat zich bovendien symbolisch en parallel ontvouwt over de vier jaargetijden. Het feit dat bijna de volledige cast bestaat uit non-professionele acteurs verhoogt de authenticiteit en geeft dit opmerkelijk debuut een overtuigende meerwaarde. Vergelijk de reisbrochure met Ballo A Tre Passi en ‘beleef’ een welverdiende vakantie op Sardinië.
Genre: drama
Jaar: 2003
Regisseur: Salvatore Mereu
Cast: Daniele Casula, Caroline Ducey, Michele Carboni, Giampaolo Loddo, Yael Abecassis, Pietro Arba
Land: Italië
Speelduur: 107 minuten
