M. Night Shyamalan is zijn dochters aan het uitzenden. Nadat Ishana onlangs haar eerste langspeelfilm The Watchers presenteerde, is het nu aan zijn oudste telg Saleka om in Trap haar acteerdebuut te maken. Zij kruipt in de huid van Ariana Grande-cloon Lady Raven, een popster waar tienermeisjes wild van zijn. Ook Riley (Ariel Donoghue) is er helemaal weg van en sleurt haar vader Cooper (Josh Hartnett) mee naar een concert.
De synopsis doet er nog mysterieus over, maar de trailer laat er geen twijfel over bestaan en het wordt ook in de eerste act weggeven: Cooper is helemaal geen brave huisvader, maar een meedogenloze seriemoordenaar die door de media The Butcher werd gedoopt. Je kan al raden waarom. De FBI zit hem op de hielen en weet dat hij aanwezig zal zijn bij de gig van Lady Raven. Het krioelt er dan ook van het politiegeweld. Kan Cooper ontsnappen uit de zwaar beveiligde setting of wordt hij eindelijk ontmaskerd?
Trap tast de grenzen af van de befaamde ‘suspension of disbelief’, de mogelijkheid om als kijker of lezer je scepticisme even opzij te zetten en mee te gaan in het verhaal, en overschrijdt de lijn meermaals met beide voeten. Er lijkt geen limiet te staan op het aantal toevalligheden in het voordeel van het hoofdpersonage of het aantal blunders dat de ordediensten begaan. De eerste maal denk je nog ‘het zij zo’, maar na tig aantal keren trek je het toch niet meer.
Eveneens moeilijk te verduren is het gebrek van acteertalent van nepobaby Saleka Shyamalan. Vermoedelijk heeft vader M. Night haar gecast om haar ambities als singer-songwriter een duwtje in de rug te geven. Saleka bracht vorig jaar haar (weinig succesvolle) debuutalbum Seance uit en schreef ook de 14 Lady Raven-tracks voor Trap. Allemaal vluchtige popsongs met weinig hitpotentieel, maar toch durven we meer geld inzetten op haar toekomst als muzikante dan als actrice. Haar podiumprésence tijdens de vele concertfragmenten – er mochten gerust 15 minuten aan matige popdeuntjes geschrapt worden – overstijgt ruimschoots haar acteerwerk.
Daar loodrecht tegenover staat een Josh Hartnett die zichtbaar geniet van zijn rol. Hij maakt telkens moeiteloos de switch van gênante vaderfiguur die zijn dochter de dag van haar leven wil geven, naar koelbloedige killer op zoek naar een opportuniteit om te ontsnappen uit de rockarena. Een patroon dat wel te vaak herhaalt wordt en na een tijdje voorspelbaar wordt.
Shyamalan omschreef Trap in interviews zelf als ‘Silence of the Lambs tijdens een Taylor Swift-concert’ en liet ook regelmatig vallen dat hij de mosterd haalde bij Hitchcock, maar hij komt nog niet aan de tippen van deze roemrijke voorbeelden. Wel levert hij, mits je verstand op nul staat en je meegaat in alle ongeloofwaardigheden, een weinig verrassende maar entertainende en bij momenten suspensvolle thriller af.
Genre: misdaad, horror, mysterie
Jaar: 2024
Regisseur: M. Night Shyamalan
Cast: Josh Hartnett, Ariel Donoghue, Hayley Mills, Alison Pill, Saleka Shyamalan
Land: USA
Speelduur: 105 minuten
