Voor dag en dauw verzamelt een groep plattelandsmeisjes en vrouwen zich op een afgesproken plek. Het kleurrijke gezelschap wacht geduldig tot ‘de patron’ arriveert met zijn truck om hen rechtstreeks naar de boomgaard te brengen voor de Tunesische zomer vijgenoogst. Aangekomen voegen de jonge arbeidsters zich bij de veteranenploeg onder het waakzame oog van de baas. Gedurende de broeierige dag plukken ze de rijpe vijgen. Tijdens het werken flirten de dames met het andere geslacht dat tevens ijverig aanwezig is op het fruitareaal. Naargelang de dag vordert, verbergen de jonge seizoenarbeidsters zich waar mogelijk en sluipen ze behoedzaam weg in het landschap.
Ze stelen als het ware momenten om hun ontluikende verlangens te botvieren, hun drama’s te regelen en hun dromen te delen in de schaduw van uitwaaierende groene bladeren omlijst door magere takken. De fragiele fruitbomen kunnen broos zijn, net als de oprechte emoties die worden getoond. Beide vragen om voorzichtige bewegingen van drukke, ongeoefende handen en zachte aandacht van flirtende attenties.
De oudere vrouwen onder hen die de geoogste vijgen zorgvuldig verpakken voor transport, stelen ook tijd voor zichzelf om terug te keren naar herinneringen aan geleefde en verloren liefdes aangemoedigd door de energie van hun jonge collega’s. Sana, een vurige en zelfverzekerde 17-jarige dagdroomt over de vrijheden van haar aanstaande volwassenheid en geeft de voorkeur aan een versie van de gebeurtenissen waarin ze uiteindelijk met Firas trouwt. Fidé, haar zus Melek en vriendin Mariam zijn vaste gasten van het seizoen die snel en zachtjes emmers vullen terwijl ze bijpraten met vrienden. Vooral Abdou is al jaren niet meer gezien, maar nu is ze herenigd met Melek. Hun ogen en persoonlijke glimlachen zeggen veel meer dan hun verborgen, zware harten willen zeggen.
Under The Fig Trees (originele titel Taht Alshajra) is het stralend, nuchter en narratief speelfilmdebuut van de Frans-Tunesische regisseuse Erige Sehiri waarin elegant en lyrisch wordt ingezoomd op een Tunesische maatschappelijke subgroep tijdens een broeierig drukke werkdag. Menselijke relaties zijn altijd al een onuitputtelijke bron geweest van verhalen die beslist in de filmwereld al oneindig en tot de laatste druppel zijn uitgeknepen. Dat beseft Seheri maar al te goed. Daarom puurt ze in haar debuut weloverwogen haar vertelkracht uit haar scherpzinnige en persoonlijk antropologische visie op de Maghrebijnse microkosmos.
De debuterende cineaste houdt zich strikt aan de eenheid van tijd, plaats en actie met de oogst van vijgen in het verloop van één dag op dezelfde plantage. Verder slaagt ze er ook opmerkelijk in om met puur vakmanschap en geduld, een intrigerend tapijt te weven aan complexe interacties tussen verschillende generaties en seksen dat ze bovendien stijlvol inpakt aan de hand van soms zacht vloeiende en tegelijkertijd intens observerende cinematografie van Frida Marzouk (Black Swan) en vervolgens intrigerend spreidt onder de zacht wuivende vijgenbomen.
De boomgaard fungeert bovendien als contemporain decor voor een eenvoudige en luchtige verkenning van patriarchale onderdrukking. De hoofdpersonen worden vertolkt door een groep niet-professionele acteurs van verschillende generaties die door Seheri’s trefzekere mise-en-scène bijzonder geloofwaardig overkomen. Tel daarbij nog de prachtig begeleidende muziekscore van Amin Bouhafa (The Man who sold his Skin, Gagarine, Le Sommet des Dieux) en je krijgt een sfeervol, betoverend, oprecht, gevoelig en doordacht drama dat op het Filmfestival van Namen (FIFFF) de Bayard d’Or voor Beste Film won.
GENRE: arthouse, drama
JAAR: 2021
REGISSEUR: Erige Sehiri
CAST: Abdelhak Mrabti, Fedi Ben Achour, Gaith Mendassi, Hneya Ben Elhedi Sbahi, Leila Ouhebi
LAND : TUNESIE
