Adam en Barbara Maitland zijn een gelukkig koppel. Dol op elkaar en even dol op het huis waarin ze wonen. Ze hebben het er zo naar hun zin, ze zouden er voor altijd kunnen vertoeven. Een wens die snel gruwelijk in vervulling gaat. Tijdens de eerste dag van hun thuisvakantie raken ze betrokken bij een ongeluk, waarbij ze het tijdelijke voor het eeuwige verwisselen en het koppel moet wennen aan hun nieuwe bestaan als dolende geesten.
En dat is ingewikkelder dan verwacht. Er zijn namelijk heel wat regeltjes in het leven na de dood en tenzij ze een oplossing vinden, zullen ze ook lijdzaam moeten toezien hoe hun huis wordt veranderd door een nieuw gezin. Ze buitenjagen door in het huis te blijven rondspoken, blijkt moeilijker dan gedacht. Misschien dat de hulp van een “expert” hen helpen?
Ondertussen is Tim Burton een huisnaam als het aankomt op surrealistische dark fantasy cinema, maar zoals iedereen moest hij die naam maken en als daar één film zeker bij heeft geholpen, dan is het wel Beetlejuice. Na zijn financieel indrukwekkende langspeeldebuut Pee-wee’s Big Adventure in 1985 gaf Burton ons drie jaar later een diepere kijk in de creatieve duisternis van zijn briljante geest met deze komische griezelprent.
Dark fantasy op z’n creatiefst en z’n meest grimmig, in deze bioscoophit uit 1988 wordt de kijker meegenomen naar een verrassend bureaucratische versie van wat ons te wachten staat na ons laatste afscheid en hiervoor krijgen we niet één, maar twee erg leuke gidsen. Alec Baldwin en Geena Davis vertederen als een prachtkoppel, zowel in leven als in de dood. Het koppel vormt al gauw een topvoorbeeld van wat uiteindelijk toch typerend zou blijken voor de Burton-stijl: schoonheid en liefde in dood en het macabere. Dit samen, met een gezond gevoel voor heerlijke en soms wat absurde humor maakt dit verhaal absolute comfortfood onder horrorfilms.
Laat er geen misverstand over bestaan, dit is zeker een horrorfilm. De luchtige toon waarmee de gruwelgebeurtenissen worden ingeleid en behandeld neemt bijvoorbeeld niks weg van de excellente bodyhorror waar de film zich aan waagt. De praktische effecten die hiervoor worden gebruikt zijn werkelijk magnifiek, iets wat later ook werd beloond met een Oscar voor Beste Make-up dat jaar.
Ook de zandwormen, tot leven gebracht met bevreemdende maar geslaagde stopmotion missen hun effect niet en dan is er nog het sinistere titelpersonage. Gespeeld door een losgelaten Michael Keaton, die gemotiveerd werd om toch voor zoveel mogelijk zijn zin te doen met de rol. Een gestreepte, hyperactieve maniak met losse handjes en bedenkelijk moraliteit die elke scène naar zich weet toe te trekken.
Is het niet met zijn innemende excentriciteit, dan wel met zijn valse plannetjes. Een onvergetelijke performance van Keaton. Maar het is niet alleen Baldwin, Davis en Keaton die de pannen van het dak spelen in deze gothic koortsdroom. Zo bewijst de toen nog maar 17-jarige Winona Ryder als de jonge gothicdochter van het nieuwe gezin dat ze veel in haar mars zou hebben.
De performances van de hele cast zijn fenomenaal en laten de visie van de regisseur ook echt ademen in een wereld. Echter een Burton-film is niet af zonder een streepje muziek en natuurlijk komt die van Danny Elfman. Hij zorgt ook hier weer voor een fantastische soundtrack, een aangename mix van eigen spookachtige stukken met enkele hilarische poptoevoegingen voor wel getimede scènes.
Er is dan ook heel weinig dat niet leuk is aan deze titel. Enkel de uiterst surreële feel van de film kan misschien wat afschrikkend werken. Met beeldinvloeden van het Duits Expressionisme, landschappen die Daliaans kunnen aanvoelen en een script dat volgens de regisseur zelf gespeend is van veel logica of coherentie. Conventioneel is geen woord dat iemand snel zal gebruiken om Beetlejuice te omschrijven. Klassieker is dat echter wel en we zijn dan ook erg benieuwd of het team de magie zal kunnen herhalen met de sequel die in september in de zalen verschijnt.
Genre: dark fantasy, horror, komedie
Jaar: 1988
Regisseur: Tim Burton
Cast: Michael Keaton, Alec Baldwin, Geena Davis, Winona Ryder
Land: USA
Speelduur: 92 minuten
