Bij de naam van de Japanse filmmaker Shinji Sōmai gaat bij velen niet meteen een belletje rinkelen. Hoewel op handen gedragen door hedendaagse Japanse meesters als Hirokazu Kore-eda en Ryusuke Hamaguchi is de man zo goed als onbekend in het buitenland. Maar daar is dit jaar zeker en vast verandering in gekomen. Op het afgelopen Offscreen Filmfestival werd er een retrospectieve gehouden over het Japanse distributiebedrijf “Director’s Company”, die in de jaren ’80 furore maakte en waar cineast Shinji Sōmai er één van de regisseurs was. Hij regisseerde er titels als Love Hotel (1985), Tyfoon Club (1985) en Luminous Woman (1987). Ook het Britse Boutique label Third Windows gaf aandacht aan deze Japanse uitgever met een release van een zestal titels uit hun catalogus. Hoewel voorgaande eerder voor een niche-publiek is weggelegd kan het bredere publiek nu van een prachtige gerestaureerde versie van Shinji Sōmai ’s Moving ( Ohikkoshi ) uit ’93 genieten. In 2023 geprezen op het filmfestival van Venetië met de Venezia Classici Award als beste gerestaureerde film.
Renko, een 12-jarig meisje, heeft het bijzonder moeilijk als ze te horen krijgt dat haar naast elkaar levende ouders willen scheiden. Het begint met het afzonderlijk wonen van haar ouders, waar ze nog de hoop heeft dat het terug goed komt. Toch blijkt het nakende gebeuren niet terug te draaien. Al doet Renko op haar eigenzinnige wijze heel wat pogingen door haar ouders, nietsvermoedend van elkaar, in geënsceneerde situaties elkaar te laten ontmoeten om ze zo terug aan de praat te krijgen en ze van hun beslissing af te houden. De apotheose is een vakantie die ze herneemt waar er vele herinneringen vallen te beleven.
Het scheiden van ouders is misschien wel één van de meest ingrijpende gebeurtenissen dat een opgroeiend kind of tiener kan ervaren. Het haalt de stabiele wereld ondersteboven en elk kind heeft zijn eigen manier om daar mee om te gaan, wat niet altijd even rooskleurig is. In Moving toont cineast Shinji Sōmai met oogstrelend camerawerk van Toyomishi Kurita een universeel verhaal van een tiener die op de weg naar volwassen worden heikele obstakels moet zien een plaats te geven.
Denk nu maar niet dat je met Ohikkoshi een voorgekauwd, twaalf in een dozijn vertelling te zien zult krijgen. Shinji Sōmai laat Moving niet zomaar in een vakje duwen. Wat start als een integer drama krijgt gaandeweg invloeden van magisch realisme en symboliek mee, waardoor het naar het einde toe misschien niet allemaal even duidelijk blijft. Maar geen nood, de kijker krijgt ruimte om dit een eigen interpretatie te geven.
De film is het regiedebuut van de toen 13-jarige Tomoko Tabata (Renko), veelvuldig geprezen als nieuw opkomende ster, werkelijk een natuurtalent. Op haar curriculum vitae prijkt ook The Tale of the Princess Kaguya en samenwerking met Hirokazu Kore-eda en Takashi Miike. Haar ouders worden vertolkt door Kiichi Nakai (Kenishi) en Junko Sakurada (Nazuna), die met Moving haar laatste rol in blikte.
Het filmjaar 2024 is misschien wel het jaar waarin de filmliefhebber kennis heeft gemaakt met deze Japanse cineast. Moving is een, van de originele 35 mm gerestaureerde, 4K versie en kon je niet eerder in ons land zien. Een atypisch coming-of-age drama met uitmuntend acteerwerk en fraaie cinematografie. Opnieuw een onbekende parel uit het land van de Rijzende Zon, een verfilming van de novelle met gelijknamige titel uit de pen van Hiko Tanaka. En voor de wat overbodige muziek bij bepaalde scènes, gelukkig zijn deze heel beperkt, doen we met plezier een oogje dicht. Wij kunnen deze film enkel maar voor de volle honderd procent aanraden, ga Moving zien nu je de kans krijgt.
Genre: drama, coming-of-age
Jaar: 1993
Regisseur: Shinji Sōmai
Cast: Tomoko Tabata, Junko Sakurada, Kiichi Nakai
Land: Japan
Duur: 125 minuten
