1939, de jonge Narcisa wordt beschouwd door de bewoners van haar dorp als een ‘heilig meisje’, uitverkoren door God. Haar toekomstperspectieven lijken dan ook maar één richting uit te gaan en 10 jaar treedt ze toe tot een kloosterorde. Actief in een meisjesschool zal Zuster Narcisa zal binnenkort de meisjes onderrichten in literatuur en natuurwetenschappen. Al gauw merkt ze vreemde dingen op in de school. De kinderen hebben schrik voor iemand die ze ‘het meisje’ noemen en in haar kamer ontdekt Narcisa een vreemd koffertje. Er zijn vreselijke dingen gebeurt in het schooltje… Gebeurtenissen waar niemand over wil praten…
Hermana Muerte, Zuster Dood. Het is een titel die wel aandacht trekt, des te meer doordat het toebehoort aan prequel die vrijwel uit het niets leek te komen. Zich in dezelfde wereld afspelend als Verónica, Hermana Muerte voert de film ons binnen in een klooster voor een spannende en effectief griezelig anderhalf uurtje.
Aan de zijde van Narcisa zijn we getuige van een hele reeks vreemde gebeurtenissen, weerzinwekkende nachtmerries en erg intrigerend mysterie. De kaarten hiervan worden heel dicht bij de borst gehouden en het is maar mondjesmaat dat de sluier wordt opgegeven naar wat er nu werkelijk gaande is in het kloostergebouw, een setting die de film optimaal weet te benutten. Een klooster op zich heeft al een erg typerende sfeer. Eén van rust en sereniteit enerzijds, maar in de juiste handen ook één van vreeswekkend ongemak. De akoestische eigenschappen van zo’n gebouw bieden eindeloze mogelijkheden en door slim te spelen met het geluid en de muziek, weet deze Spaanse prent al atmosfeer krijgen met een kleine knikker en de galmende klanken die het kan voortbrengen.
Het is een eenvoudig maar effectief trucje en door dit te koppelen aan een passende soundtrack, is het auditief element in deze film zeker inspirerend. Ook visueel weet de film wel van aanpakken. Ook hier is eenvoud het sleutelwoord. Je hoeft geen groot geld in te zetten voor complexe effecten wanneer de simpelste kunstgrepen uit het boek eigenlijk een al even uitwisbare indruk kunnen achterlaten.
Hermana Muerte is vaak een heel kalme kijkervaring, waarmee het de kijker verleidt tot een gevoel van valse veiligheid, om dan verrassend toe te slaan met wat onverwachtse gruwel of een interessant griezelmoment. Elke keer een beetje meer, opbouwend tot een climax om u tegen te zetten met twee erg briljante zetten. Ja, de conclusie van het mysterie is uiterst bevredigend. Het sluitstuk, dat het geheel terugkoppelt aan de eerste film, vormt hierna een goede afwerking. In het bijzonder fans van Verónica zullen erg tevreden zijn met deze uitdieping van de geschiedenis van de oudere non die Verónica bijstond in dat 2017 spookdrama. Het is een fascinerende terugblik op haar duisterste uur, zo vroeg in haar leven, met daarnaast ook een kijk op enkele van de zwartste pagina’s van de recente Spaanse geschiedenis.
De cast in deze film is geweldig met Narcisa’s Aria Bedmar voorop. Ze spelen elk hun rol, veelal als non, erg geloofwaardig, compleet met geheimzinnigheid, religieuze rivaliteit jegens een katholieke ‘vedette’ en een zekere achterdocht. Terwijl het zelden het warme water uitvindt en nog best vaak terugvalt op bekende elementen uit gelijkaardige horrorwerken, heeft Hermana Muerte toch al meer een eigen identiteit dan zijn voorhanger. Het heeft enkel in het midden van het verhaal nog wat de neiging om te treuzelen. Een beetje meer tempo had de film enkel maar beter gemaakt maar mede dankzij een geweldig derde act weet deze prequel toch al meer te overtuigen. Waar Verónica wel potentieel vertoonde maar het regelmatig nog iets te veilig speelde, laat Hermana Muerte wel een indruk achter en doet het de reputatie van de [REC]– regisseur toch meer eer aan.
Genre: horror, mysterie
Jaar: 2023
Regisseur: Paco Plaza
Cast: Aria Bedmar, Maru Valdivielso, Luisa Merelas, Almudena Amor
Land: Spanje
Speelduur: 91 minuten
