April 2023 was voor heel wat horrorfans die trouw zweren bij blockbusters een maand om naar uit te kijken. Vorige week verscheen nog Lee Cronin’s frisse insteek op de Evil Dead-franchise, en amper een week later is het de beurt aan The Pope’s Exorcist. Een titel die doet vermoeden dat het om één of andere prequel of sequel gaat van William Friedkin’s baanbrekend meesterwerk The Exorcist uit 1973, maar daar heeft het dus niets mee te maken. Wel is deze bij momenten nogal vreemde horrorkomedie losjes gebaseerd op de memoires van Gabriele Amorth. Een kwakzalver die aangesteld werd door het Vaticaan om de duivel uit bezeten gelovigen te verdrijven – naar eigen zeggen zou hij tienduizenden uitdrijvingen uitgevoerd hebben – en steevast geloofde dat yoga en Harry Potter het werk van Satan was.
De man werd 91, had met eigen ogen heel wat bezeten slachtoffers zien zweven, en in zijn boek schreef hij dat hetgene wat gebeurde in The Exorcist een “vrijwel exacte” voorstelling was van hoe het is om door Satan bezeten te zijn. Gabriele Amorth overleed in 2016, en via The Pope’s Exorcist volgen we één van zijn uitdrijvingen. De lokatie is het Spaanse Castilië waar een alleenstaande moeder Julia (Alex Essoe) een abdij heeft geërfd. Sinds de dood van de vader spreekt zoonlief Henry (Peter DeSouza-Feighoney) geen woord meer, maar eens in Spanje blijkt het jonge ventje een spraakwaterval te zijn geworden. Wel met een woordenschat die niet moet onderdoen voor de vuilbekkerij van Regan MacNell in The Exorcist.
Het onheil heeft te maken – zo leren we later – met het feit de abdij gebouwd is op een catacombe die gebruikt werd tijdens de Spaanse Inquisitie. Eerst wordt de lokale priester Esquibel (een verschrikkelijk slecht acterende Daniel Zovatto) naar het oord van verderf gestuurd maar omdat die er niets van bakt, zendt de de paus die vertolkt wordt door Franco Nero – dat we dit nog mogen meemaken – zijn trouwste gezant Gabriele Amorth (Russell Crowe).
Het grote probleem met The Pope’s Exorcist is regisseur Julius Avery – maker van het best genietbare Overlord maar ook van het compleet onuitstaanbare Sylvester Stallone-vehikel Samaritan – die er maar niet in slaagt om te beslissen of hij er nu een doodsenge horrorfilm wil van maken of gewoon iets burlesk. Met dat laatste overdrijven we niet want Crowe speelt een moddervette pastoor die met de scooter Italië en Spanje doorkruist, zijn keelgat vol whiskey hijst en er de irritante gewoonte op nahoudt om te pas en te onpas de woorden “koekoek” uit te kramen. Russell Crowe volledig in Jean-Paul Belmondo modus dus, maar nooit grappig, wel degoutant, en zelfs irritant.
Russell Crowe die hier heel wat van zijn dialogen in het Italiaans afhaspelt raakt niet verder dan de gebruikelijke saaie Bijbelquotes, aangedikt met een flauw grapje waar zelfs Geert Hoste voor zou passen, en eens zijn klungelige collega Esquibel erbij komt wordt het dan weer wat Gaston & Leo, maar zonder de gein.
Voor de horror moet je het ook niet doen. Naast spuuglelijke decors draait er al eens een kruisbeeld uit zichzelf van richting of wordt er wat bloed gespuwd, maar eng wordt het nooit. In het eerste half uurtje rijst de hoop dat The Pope’s Exorcist net niet de gevreesde draak wordt die de vele recensies deden vermoeden, maar eens de flashbacks (want ook de priester heeft een donker verleden) beginnen en Avery zich tevreden houdt met het aanvinken van zowat alle voorspelbare clichés blijft er van deze film maar bitter weinig over, behalve ergernis.
GENRE: horror
JAAR: 2023
REGISSEUR: Julius Avery
CAST: Russell Crowe, Daniel Zovatto, Alex Essoe , Franco Nero, Peter DeSouza-Feighoney, Laurel Marsden
LAND : USA
