De vertaling van deze bij ons ietwat onbekende western zegt meteen veel. In de States kwam hij onder zijn oorspronkelijke titel Destry Rides Again uit, waarbij de focus kwam te liggen op James Stewart, maar bij ons werd de film in de cinemazalen vertoond als De Wilde Engel, waarmee men uiteraard de Marlene Dietrich-fans naar de bioscoop wilde lokken. Want hoewel Stewart in 1939 ook in It’s a Wonderful World en Mr. Smith Goes to Washington speelde, waren hier toch alle ogen gericht op Dietrich.
Deze film zorgde ervoor dat de carrière van Marlene Dietrich weer wat op gang kwam. De in Berlijn geboren actrice zat op dat moment een beetje in zak en as. De nazi’s boden Dietrich een lucratief contract aan, maar dat weigerde ze en ze vroeg het Amerikaanse burgerschap aan. Maar het publiek had eigenlijk genoeg van haar vaak statische verschijning en Angel uit 1937 van Ernst Lubitsch werd dan ook een gigantische flop voor Paramount. Producer Joe Pasternak (de grote man achter MGM in de gouden musicaltijden) had wel nog vertrouwen in Dietrich en bood haar de excentrieke rol aan in Destry Rides Again. Haar eeuwige beschermengel Josef von Sternberg met wie ze in 1930 Der Blaue Engel maakte, vond dat ze het moest doen en hoewel ze minder betaald kreeg dan ze gewoon was, werd ze door deze westernkomedie opnieuw omarmd door Hollywood.
Ook voor James Stewart was het een belangrijke film, want het werd zijn eerste western. Een genre waarmee hij, naast zijn Hitchcock-classics, onder leiding van Anthony Mann na de Tweede Wereldoorlog mee zou uitblinken. Het klikte meteen tussen James Stewart en de veel oudere Marlene Dietrich. Hij was 31, zij 38 en toen Marlene Dietrich op de set kwam en James Stewart voor het eerst ontmoette, kreeg die een gigantische pop van Flash Gordon van haar cadeau, omdat ze had opgevangen dat hij een grote comic-fan was. Het bleef daar niet bij, tijdens de hele opnametijd waren de twee een koppel en later zou Dietrich in een gesprek met Peter Bogdanovich beweren dat ze zwanger van hem raakte en dat ze een abortus moest plegen.
Dietrich vertolkt de rol van de saloonzangeres Frenchy. Alles speelt zich af in het fictieve stadje Bottleneck, waar ze de rechterhand is van Kent (Brain Donlevy). Iedere bewoner komt vroeg of laat wel eens in het saloon terecht en wie aan de pokertafel met Kent zit, verliest op een dag zijn hele hebben en houden. De sheriff van de stad probeert dit alles te verhinderen, maar hij moet het met zijn leven bekopen. Alle hoop is gericht op de nieuwe sheriff Tom Destry Jr. (James Stewart), wiens vader de orde op zaken heeft gesteld in Tombstone.
De chemie tussen Stewart en Dietrich is gigantisch, ook al zijn ze de yin en yang. Stewart is een soort van filosofische levensverbeteraar die niets moet hebben van wapens, terwijl Dietrich pure decadentie uitstraalt. Hoewel Marlene Dietrich bij aanvang helemaal geen zin had in een western, ging ze volledig op in haar rol en stond ze erop dat ze bijvoorbeeld leerde hoe ze sigaretten moest rollen. Een vrouw die in 1939 in een film aan een blaadje papier likte was dan ook erotisch tintelend. En natuurlijk is er de legendarische scene met Una Merkel waarbij de twee doordrenkt van het water met elkaar een robbertje gingen vechten. Een wet T-shirt contest, maar dan volgens de normen van de jaren ’30. Er werden geen stuntdubbels gebruikt en na afloop vertelde Una Merkel dat haar teennagels zo gebroken waren dat ze nooit meer terug groeiden. Ze was van top tot teen gekneusd en toen Life Magazine vroeg om de scène over te doen zodat ze foto’s zouden hebben voor hun magazine, bleef Stewart urenlang water over hun kieperen.
De maker van deze film is George E. Marshall. Ondanks dat er relatief weinig van zijn films bekend zijn, is hij een echte pionier die zes decennia lang actief was en dat al vanaf de stomme film. Zijn meest bekende films zijn zonder twijfel The Blue Dahlia met Veronica Lake en de western How The West Was Won. Vaak kreeg hij de bijnaam van één van de oude maestro’s van Hollywood te zijn, maar hij is nooit een reus geworden. Het aantal films dat de man maakte, loopt over de honderd, en hoewel westerns zijn ding waren, pakte hij alle genres aan. Zo regisseerde hij Laurel en Hardy in drie films en werkte hij met Bob Hope, Jerry Lewis, W.C. Fields, Jackie Gleason en Will Rogers. Jammer genoeg zijn er heel wat films van Marshall in vlammen opgegaan door de kluisbrand bij Fox in 1937.
Opmerkelijk is ook de stijl van Destry Rides Again. Niet alleen qua genre, want we hebben het over een western, maar we kunnen evengoed musical en komedie aanvinken. Maar ook de mood van deze film is anders dan de meeste westerns. Op het einde ontspoort het wel in de typische schietpartijen, maar er heerst vooral een pacifistische sfeer over deze film. Een sheriff die niet in wapens gelooft, maar in de kracht van de rede, en daar zit het jaartal 1939 voor zeer veel tussen, want de wereld stond aan het begin van een grote tragische brand.
Mocht je deze film, die overigens gebaseerd is op de gelijknamige roman van Max Brand willen zien, en dat raden we je toch aan, let dan wel op dat je niet de eerste versie uit 1932 met Tom Mix in handen hebt. Een versie die overigens sterk verschilt van de remake, want Destry loopt er zo waar rond met zes pistolen op zak.
Genre: western
Jaar: 1939
Regisseur: George Marshall
Cast: Marlene Dietrich, James Stewart, Mischa Auer, Charles Winninger, Brian Donlevy, Allen Jenkins
Land: Verenigde Staten
Speelduur: 94 minuten
